Wat voor mij een eyeopener was de afgelopen tien jaar is dat er over de hele wereld bijzondere en inspirerende mensen wonen, die met dezelfde dingen worstelen als wij. Omdat er nu een Engelstalige, een Franse en Duitse editie bestaan, ontmoetten we lezers uit andere landen. Ook daar willen ze minder piekeren, trager leven, meer genieten.
Dankzij Flow (en ja, ook dankzij Instagram) kwamen we in contact met allerlei leuke illustratoren en schrijvers. We mailden, ze kwamen langs op de redactie of we spraken af tijdens een van onze Flow-reizen naar de Verenigde Staten, Japan, Zuid-Afrika. Het gaf ons vertrouwen. Er wonen overal aardige, leuke, openhartige mensen. Ook goed om je eens te realiseren in een tijd dat de wereld zo ingewikkeld lijkt. Dit zijn de levenslessen uit tien jaar Flow die ik koester:
Buiten je comfortzone is het ook fijn
Ooit zag ik, toen ik een vroege duinwandeling maakte, een stoere oudere dame een ochtendduik nemen in een duinmeer. Ik wou dat ik zo was, dacht ik toen met enige spijt. Tot ik bedacht: maar je kunt zo worden! Er is een keuze. En voor alles is een begin. Nu doe ik het zelf. De eerste keer was ik zenuwachtig (is het water niet te koud, voel ik geen enge dingen aan mijn voeten, ben ik wel een echte zwemmer tussen die ervaren ochtendzwemmers). Later ging ik ernaar verlangen als ik wakker werd, naar die duik in meer of openluchtzwembad. En misschien word ik nu later zelf dat stoere zeventigjarige zwemvrouwtje.
Dat heb ik echt geleerd van tien jaar Flow. Nieuwe dingen leren is leuk en houdt het leven sprankelend. Ik ging op tekenles, volgde colleges Nederlands, fiets vaker naar mijn werk (best ver) in plaats van met de auto te gaan. En ik zwem in zee en meer en rivier tussen vissen en kwallen. Durf een beetje meer, doe eens iets engs, maar kies je doelen dichtbij.

Geluk zit in kleine dingen
Ik weet het, het klinkt zo obvious en cliché. Maar ook ik moest het leren zien. Want ook ik dacht soms te groots en te onhaalbaar. Een paar jaar geleden maakten we samen met illustrator Deborah van der Schaaf een serie Klein geluk, die later een kalender werd, en nog weer later zelfs een boekje samen met de Amerikaanse uitgeverij Workman. Het was voor mij een heel mooi wakkerschud-project. Want kleine dingen benoemen waar je blij van wordt, it does the trick.
Deborah tekende dingen als: je mandarijn in één lange schil pellen, een potlood met zo’n vers geslepen punt, je favoriete liedje op de radio horen of een wolk in de vorm van een hartje zien. Het leerde me ook weer beter te kijken. Ja, het leven is soms ingewikkeld, maar blijf het zien, dat wat er is. (Je ziet ook wat van die klein gelukjes verspreid over dit nummer terug.)
Je mist altijd meer dan je meemaakt
Ken je dat, na een zondag die helemaal prima was, niet wereldschokkend maar oké, je Instagram openen en zien wat je allemaal níet hebt gedaan die dag? Vriendin A was naar een festivalletje. Daar had ik opeens ook heel graag naartoe gewild. En collega X gaf een etentje aan een lange gedekte tafel in haar tuin. Waarom gaf ik geen etentje? In mijn tuin past niet eens zo’n tafel. Opeens voelde mijn gewone zondag helemaal niet zo oké meer. Ik baalde dat ik dat liet gebeuren. Tot ik besefte: je mist altijd meer dan je meemaakt. We schrijven er vaak over in Flow, the fear of missing out. Want het gaat niet om wat je allemaal had kunnen doen. En laat je niet gek maken door al dat gedoe op social.
- Lees meer levenslessen in ons extra dikke jubileumnummer, Flow 7.
- Benieuwd naar de levenslessen van Irene? Hier schreven we ook een blog over.
Fotografie Danique van Kesteren