Zuid-Koreanen werken veel, maar geloven ook in ruimte om te ontspannen. Een prentenboekencafé waar naast tafels en stoelen ook bedden zijn om uitgestrekt een plaatjesboek te bekijken, is een van de favoriete plekken van illustrator Lize Prins. Journalist Caroline Buijs zocht haar op in Seoul.
Aangekomen in het ‘For picture book lovers’-café gaan onze schoenen uit, die stoppen we in een kluisje, waar slippers klaarliggen. De sleutel geven we af aan de bar, en daar bestellen we mijn nieuwe favoriete drankje: een matcha latte. Met Chet Baker op de achtergrond schuifelen we op onze slippers over de glanzende houten vloer naar onze plek in een soort leeskuil.
Tegen vrijwel elke muur reikt een boekenkast tot aan het plafond, vol graphic novels en fotoboeken (vaak over katten) en prenten- en plaatjesboeken. De meeste omslagen zijn naar voren gericht, waardoor je makkelijk een boek kunt kiezen. Er staan veel Koreaanse boeken uiteraard, maar omdat in de meeste vrijwel geen tekst staat, heb je weinig last van een taalbarrière. Toch zie ik ook Vincent van Barbara Stok staan (vertaald in het Koreaans) en boeken van Blexbolex.

Het café voelt een beetje als een kruising tussen een bieb en een boekwinkel, met het verschil dat je de boeken niet kunt kopen en ook niet kunt lenen: hier kom je om te lezen en te kijken. Gewoon nu, op dit moment, in het prentenboekencafé. En dat geeft een grappig en onverwacht rustig gevoel: ik hoef geen afweging te maken of en welke van al die mooie boeken ik nu wel of niet wil kopen of lenen.
Met ieder een stapel boeken onder onze arm keren we terug naar onze zitkuil. Lize: “Omdat Koreanen zo veel werken, past deze plek helemaal binnen het idee dat je ook ruimte nodig hebt om uit te rusten en te ontspannen.” En daarom staan hier niet alleen tafels en stoelen en is er een zitkuil, er zijn ook een paar cabines met bedjes – als een soort slaapcouchette in een trein. Niet om een dutje te doen, maar om uitgestrekt een plaatjesboek te bekijken.
Het valt me op dat mensen die met z’n tweeën in het café zitten, ook rustig in een boek bladeren en niet de hele tijd met elkaar kletsen. Lize: “Wat ik leuk vind, is dat hier niet alleen ouders met kinderen komen, maar ook jongeren – zowel jongens als meisjes. En niemand kijkt vreemd op als een volwassene in z’n eentje op zijn gemak prentenboeken zit te bekijken: Koreanen houden erg van plaatjes. Je kunt hier ook een biertje bestellen trouwens, en dat is toch een grappige combinatie? Bier en prentenboeken!”
- Het complete verhaal vind je in Flow 8.
Tekst en fotografie Caroline Buijs