Je baan opzeggen en werk gaan doen dat je écht leuk vindt: vaak blijkt de drempel hoog. Toch hoeft het niet bij fantaseren te blijven. Harold (headhunter) en Jochem (finance professional) besloten naast hun banen natuurwijnen te importeren.
Harold: “Ik had een goede baan met een riant salaris, maar zag mezelf geen headhunter zijn tot mijn pensioen. Ik miste iets: emotie, natuur, ambachtelijkheid. Jochem, met wie ik al 35 jaar bevriend ben, had hetzelfde gevoel. Als ik hem belde, zat hij altijd in een vergadering. In 2013 viel het kwartje. Jaren daarvoor had ik wijn geproefd van de Bende zonder Zwavel, de eerste Franse wijnmakers die sulfiet weglieten. Dat was zó lekker! Elke vakantie bezocht ik wijnboeren en -barretjes, en ineens dacht ik: waarom ga ik geen vin nature importeren?”
Jochem: “Harold heeft mij aangestoken. Ons eerste wijntripje was naar de Loirestreek. Na negen uur rijden kwamen we in zo’n typisch Frans dorpje, waar ze jeu-de-boulen. In een café bestelden we een fles natuurwijn en het was meteen raak: fantastisch. Met een lege rolkoffer bezochten we daarna wijnmakers die handmatig druiven plukken en terughoudend zijn met chemisch en technisch ingrijpen. In Frankrijk zijn het rocksterren, hun werkwijze heeft de wijnwereld op z’n kop gezet. Je krijgt die flessen niet zomaar mee, want het is schaars spul. Eerst moet je vrienden worden en aantonen dat je er verstand van hebt, dan pas hoor je bij de club.”

Harold: “Om meer over dit soort wijn te leren, ging ik naast mijn werk twee avonden per week in een wijnbar werken. Daar had ik een romantisch beeld bij, maar het viel behoorlijk tegen. Kwam ik om twee uur ’s nachts thuis met zestig euro, terwijl ik kostwinner was van een gezin met drie kinderen. Ik kon mijn baan duidelijk nog niet opzeggen.”
Jochem: “Pas na vijf jaar konden we onszelf een salaris betalen. Mijn vrouw verdient goed en inmiddels ben ik gestopt met mijn vaste baan; ik heb alleen nog twee toezichthoudende bestuursfuncties. Mijn voormalige uurtarief haal ik bij lange na niet, maar daar krijg ik veel voor terug. We maken reisjes, komen op bijzondere plekken en ontmoeten veel interessante mensen. Als groeiende onderneming krijgen we steeds meer zorgen, maar toch voelt het niet als werk.”
Harold: “Mijn vriendin is meubelrestaurator en de afgelopen jaren is haar atelier steeds beter gaan lopen. Daardoor kon ik onlangs mijn baan alsnog opzeggen. Ik ben nu zelfstandig headhunter, vang de kinderen op na school en besteed minstens tachtig procent van mijn tijd aan Wilde Wijnen. Ik geniet echt als ik doosjes wijn sta in te pakken; dat is bijna meditatief. Voor het eerst in mijn leven doe ik iets wat ik écht wil. Ik heb geleerd dat je niet bang moet zijn. Als je energie steekt in iets wat je leuk vindt, komt het goed. Zonder gezin zou ik waarschijnlijk volledig stoppen als headhunter, maar dit is voor nu een mooi compromis.”
- In Flow 7 vind je meer verhalen van mensen die hun droombaan met hun ‘gewone werk’ combineren.
- Benieuwd naar de wijnen van Harold en Jochem? Bekijk dan hun website.
Interview Eveline Stoel Fotografie Anouk de Kleermaeker