De afgelopen vijf jaar deelden singer-songwriter Beth Hart, kookboekengrootheid Claudia Roden, schrijver Elizabeth Day en vele anderen inzichten over de liefde in Flow. Die uitspraken poppen nog steeds af en toe op in ons hoofd. In een serie van drie blogs delen we een greep uit de mooiste liefdeslessen.
Op elkaar lijken kan wél werken
“Tien jaar geleden maakte ik het uit met mijn vriend in Oslo. Ik was verdrietig, ik zat niet lekker in mijn vel, ik was moe; ik voelde heel sterk dat er echt iets moest veranderen. Online raakte ik aan de praat met een jongen in New York. Toen ik hem opzocht, werden we verliefd en ik besloot te blijven. In New York wist niemand wie ik was, ik moest helemaal opnieuw beginnen. Een agent zoeken, mezelf bewijzen. Dat was heel goed voor me; ik raakte weer opgeladen. Ik besefte sterk: dit is wat ik wil doen, dit is Paul, dit is wat Paul moet doen. De liefde hield geen stand, maar ik ben in New York gebleven.
Mensen zijn altijd verbaasd als ze me voor het eerst ontmoeten. Ik zie er niet uit als iemand die schattige, kleine dingetjes knutselt. Allereerst ben ik een man, ten tweede zie ik eruit zoals ik eruitzie. Ik ben groot, ik heb een baard, op mijn borst heb ik een tatoeage van een oude Noorse walvisvaarder. Het maakt deel uit van de aantrekkingskracht, volgens mij vinden mensen die tegenstelling leuk. Natuurlijk speel ik daarmee, absoluut. Ik vind het grappig als ik mensen zie denken: o, is dat Sweet Paul?
Mijn vriend James heeft een baard en lang haar. We hebben elkaar op Facebook ontmoet. Soms lachen we daarom; het is alweer zó ouderwets. James en ik lijken erg op elkaar, daarom klikt het zo goed. Hij is een foodie en houdt van mode en interieur; alles wat ik ook leuk vind.”
Hoofdredacteur en stylist Sweet Paul, Flow 2, 2017
Moeite doen voor elkaar is een manier van liefde geven
“Thuis maakten mijn ouders de dienst uit. Ook al was ik twintig, ik moest voor elf uur thuis zijn. Mijn ouders voerden de druk op om te trouwen. Sinds mijn vijftiende probeerden ze me uit te huwelijken, maar ik zei steeds nee. Toen ontmoette ik Paul, in een café vlak bij mijn werk. Hij was aardig, reed ons overal naartoe en was verliefd op me. Mijn ouders drongen aan op een huwelijk. Ze bleven er maar op hameren, mijn moeder zei zelfs dat mijn vader een hartaanval zou krijgen als ik het niet zou doen. Uiteindelijk gaf ik toe. Paul was goed voor me en we kregen drie kinderen. Maar we hadden weinig gemeen. Na vijftien jaar gingen we uit elkaar en werd ik een alleenstaande moeder; ons jongste kind was zes, de oudste bijna twaalf. In de ogen van mijn ouders was dat een tragedie, want in Egypte was een vrouw alleen hulpeloos. Maar ik besloot dat de kinderen en ik het gelukkigste leven zouden gaan leiden dat maar mogelijk was, en overal van zouden genieten.
Als ik nieuwe recepten uitprobeer, nodig ik familie en vrienden uit om te komen proeven. Sowieso eens per week, soms twee. Omdat ik geen partner heb, spreid ik mijn liefde uit. Er zijn wel mannen geweest, maar ze pasten nooit in mijn leven – mijn kinderen waren altijd de spil. Daarom zijn vrienden extra belangrijk voor me; het is fijn om samen van een maaltijd te genieten. En dat hoeft echt geen hoogstandje te zijn zoals je nu in al die televisieprogramma’s ziet. Het gaat erom dat je moeite voor elkaar doet, het is een manier van liefde geven.”
Kookboekenmaker Claudia Roden, Flow 3, 2020
Je zult nooit rijk zijn als je dat wat genoeg is nooit genoeg vindt
“In Vera – een poppodium in Groningen – leerde ik Ricky kennen, mijn man. Toen ik een jaar of 34 was, bedachten we: als we kinderen willen, moeten we het nu proberen. Maar dat lukte niet. Het was een heel verdrietige periode. Ik raakte in een soort existentiële crisis: wat is de zin van het bestaan als je geen kinderen hebt?
Het lezen van oude Griekse en Romeinse filosofen hielp me door die crisis heen. Want op een gegeven moment dacht ik: waarom ben ik nu zo verdrietig? Omdat ik iets niet heb wat ik wel zou willen hebben. Dus de wens die ik heb, zorgt eigenlijk voor het probleem. En als ik die wens niet meer heb, is ook het probleem weg.
Ik ging het van de andere kant bekijken en verlegde de focus van het ophemelen van het hebben van kinderen naar de nadelen ervan. Dat hielp enorm. Het is niet dat ik het verdriet aan de kant wilde schuiven. Absoluut niet. Maar soms kun je je beter verzoenen met je lot dan koste wat kost aan je wensen vasthouden. Ik heb veel gehad aan de Griekse filosoof Epicurus, die zei dat je nooit rijk kunt zijn als je dat wat genoeg is nooit genoeg vindt.”
Stripmaker Barbara Stok, Flow 3, 2017
Het geheim van een geslaagd co-ouderschap
“Ik ben zielsgelukkig met mijn dochter Eleia – ze is drie – maar haar vader en ik zijn vlak na haar geboorte uit elkaar gegaan. We waren vreselijk verliefd en dan zie je de dingen soms niet zo scherp. Het is heftig geweest dat het zo snel misliep. Tijdens een zwangerschap en als je net moeder bent geworden, is het heel onnatuurlijk om op jezelf te worden teruggeworpen. De natuur wil dat er voor je wordt gezorgd, omdat je op je kwetsbaarst bent. Alles is nieuw, je lijf verandert…
Ik werd door die zwangerschap nog sensitiever dan ik al was. Ik moest echt twee uur per dag mediteren om mijn innerlijke kompas recht te houden. Natuurlijk ook vanwege het gevoel dat ik faalde naar mijn kind. Ik sprak veel met Eleia in mijn buik, zei tegen haar: ‘Ik denk dat je voelt dat mama verdriet heeft, maar je moet weten dat papa en ik heel blij met je zijn.’ Ik denk dat het geholpen heeft: Eleia is een uitbundig, altijd vrolijk meisje. Mijn moeder gaf me een van haar beste adviezen ooit in die tijd. Ze zei over mijn ex: ‘Focus voor honderd procent op de vader die hij is. Wie hij als partner voor je was, bestaat niet meer.’ Dat hielp, want hij is een geweldige vader en ons co-ouderschap werkt.”
Online-mediaondernemer en schrijver Zarayda Groenhart, Flow 9, 2020
Meer lezen
Fotografie Toa Heftiba/Unsplash.com