Hoewel Flow’s Astrid haar overvolle boekenkast en vintage serviezen heel gezellig vindt, vroeg ze zich toch af of haar huis wat minder vol kon. Ze schreef een jaar lang blogs over de betekenis van spullen en ontspullen. We lichten er opnieuw een aantal uit. Deze keer: twijfels.
Als collega’s of andere mensen vragen hoe het ervoor staat in mijn huis, word ik altijd een beetje zenuwachtig. Want schrijven over ontspullen is wat anders dan doen. Ik heb wel veel opgeruimd, maar er komt met dezelfde onrustbarende snelheid ook weer troep bij. En soms slaat dan de twijfel toe.
Twijfel één is: hoe leuk is een leeg huis? Riep ik niet altijd: een vol, levendig huis laat zien dat er geleefd wordt en dat het uit elkaar knalt van geluk? Want troep wordt veroorzaakt door spelende kinderen, huppelende hondjes, verharende katten, feestjes die worden gegeven, legosteentjes die over de hele vloer verspreid liggen, herinneringen die zich nestelen in je kasten en op je planken. Troep roept: hier woont een gezellige bende mensen, en als er niets beweegt dan wordt er niet geleefd.

De andere twijfel is creativiteit. Wordt uit de chaos niet veel moois geboren? Hadden we niet ooit in Flow een verhaal over dat je in de rommel altijd wel iets vindt waar je dan weer iets mee kunt? Een andere leuke opmerking vond ik ooit in een column van schrijver Maartje Wortel. Haar opa zei altijd over lege, opgeruimde huizen: “Hier wonen mensen die blijkbaar niets spannenders te doen hebben.”
Ontspullen riekt ook een beetje naar huishouden. En daar ben ik niet goed in. Ik mis een beetje dat schoonmaakgen. Diepe buiging voor mensen die snappen wanneer en hoe je de ramen zeemt, maar ik weet het niet. Een kast vol krakend linnengoed, mooie stapels en netjes gevouwen. Mij lukt het niet. Kortom, de twijfel slaat toe. Gelukkig heb ik bijna vakantie, dan mag het een ongeorganiseerde bende zijn.
- Meer blogjes van Astrid over ontspullen vind je in Het grote boek van minder.
- Tekst en fotografie Astrid van der Hulst