Soms loopt het anders: Flow-makers over lekke tenten en verloren koffers

Een lekke tent, een verloren koffer, een oververhitte motor: een vakantie is bijna nooit alleen maar leuk, ook niet bij deze 10 Flow-makers.

Koffers kwijt

Eindredacteur Miranda Schoonderwoerd: “Mijn eerste vakantie met een vriendje (1987) was met de bus naar het toen nog armoedige Poreč (nu Kroatië). Op het wisselpunt bij de Duitse grens vond vriendje het niet nodig om zelf de koffers bij de juiste bus te zetten, dat was de taak van de chauffeurs… Enfin, de eerste week waren we veroordeeld tot een lokaal naaktstrandje. Sindsdien heb ik nooit meer eigenwijze vriendjes blindelings gevolgd…”

Formulier nodig

Online marketeer Floor van Koert: “Zomer 2019, mijn verjaardag. Op de terugreis vanuit Mexico vroeg een chagrijnige mannenstem bij de incheckbalie: ‘Your immigration form, please.’ My immigration wát?! Wist ík veel dat je dit ouderwetse formuliertje moest bewaren? Als ik mijn vlucht wilde halen, moest ik zo’n formulier kopen en contant afrekenen. In lichte paniek ging ik op zoek naar de dichtstbijzijnde geldautomaat voor Mexicaanse Peso’s. Pas toen ik zeker was dat ik in hetzelfde vliegtuig mee terug mocht als mijn vriendinnen, konden we weer ademhalen. Happy birthday!”

Telefoon kapot en verlopen pinpas

Stagiaire Wayeira Meijer: “Na een halfjaar stage in Valencia vierde ik nog twee weken vakantie voordat ik terugvloog naar Nederland. Terwijl ik de deur sloot van het stagebedrijf, zocht ik op mijn mobiel een cafeetje om te proosten op het weekend – totdat ie stukviel op de grond. Gelukkig deed de telefoon van mijn huisgenoot het nog wel, en om dat te vieren trakteerde ik op tapas en cava. Maar ook mijn pinpas liet me in de steek: hij bleek verlopen te zijn. Ik kon wel huilen. Helaas waren die laatste twee weken ook nog regenachtig. Gelukkig was ik wel met lieve vrienden die ik tijdens deze maanden had leren kennen, en dat was heel waardevol.”

Lekkende tent

Managing editor Caroline Buijs: “Terschelling 1987. Geen fantastisch zomerweer, maar onze tent kon die paar buitjes prima hebben. Tot de avond waarop het begon te hózen en het voorlopig niet meer ophield met regenen. Onze tent bleek verschrikkelijk lek: de kampeermatjes dreven als bootjes voorbij en in ons fototoestel zat een laagje water. Gelukkig mochten we die nacht in de voortent van onze aardige buren slapen en de rest van de vakantie bleef het droog. Bij thuiskomst lieten we onze fotorolletjes ontwikkelen en afdrukken, inclusief het rolletje dat in een laagje water had gelegen. Tot onze verbazing waren de foto’s niet eens compleet mislukt: de gekleurde vlekken en strepen gaven onze foto’s zelfs iets magisch.”

Het busjesavontuur

Creative director Irene Smit: “Het was al heel lang mijn droom: met een jarenzeventigcamper op vakantie. Toen in de zomer van 2020 mijn geplande droomtrip naar New York met mijn twee pubers niet door kon gaan, kwam ik uit bij mijn andere droomtrip: een busjevakantie. Ik overwon mijn angsten (kan ik wel in zo’n busje rijden?), huurde het mooiste busje ooit, boekte een leuke camping in Drenthe en glunderde van trots. Ik liet mijn vakantie niet verpesten: plan B was net zo leuk als New York!

Bij het ophalen van het busje juichte ik dat we die ene mooie blauwe kregen, maar daarna was het slikken. Ik zat verkrampt en gestrest achter het stuur vanwege enorme rukwinden: geen open raampjes of een leuke radiozender, maar geconcentreerd én angstig die bus op de weg zien te houden. Eenmaal op de camping begon het te regenen en dat hield de hele week niet meer op – weg leuke tripjes over zonnige wegen. Het busjesavontuur leek in niets op hoe ik het me had voorgesteld. Maar als eeuwige optimist genoot ik er toch van: ik las een stapel boeken en klapte ’s avonds vroeg mijn bedje uit om naar het tikken van de regen op het dak te luisteren. En zelfs de pubers konden er de lol wel van inzien.”

Tekst gaat verder onder de afbeelding

Flow-makers

Overhitte motor

Beeldredacteur Marjolijn Polman: “Zomervakantie, 2000. Op weg naar Zuid-Frankrijk kwamen we tijdens de file op de rondweg van Parijs vast te staan met een rokende, oververhitte motor. Terwijl de auto bij een garage ‘gerepareerd’ werd, zetten mijn ouders de vouwtent op op een camping bij Parijs. Ze probeerden er het beste van te maken en ik – negen jaar oud – liet het allemaal maar over me heen komen. Het was mijn eerste keer Parijs en inmiddels bezoek ik de stad nog vaak, maar dan zonder bergschoenen. En ook al liep destijds alles fout en wisten we niet hoe en wanneer we daar weer weg zouden komen, we waren samen en: we’ll always have Paris.”

Slechte recensies

Stagiaire Sara Assarrar: “Samen met twee vriendinnen boekte ik een nachtje Rotterdam. Onderweg kwamen we erachter dat ons hotel alleen slechte recensies had gekregen en lazen we horrorscenario’s over bedwantsen in matrassen. Eenmaal in het hotel trokken we meteen het beddengoed eraf om naar sporen van die beestjes te zoeken, maar gelukkig zagen we niets. Het hotel was verder inderdaad niet erg goed, maar toch maakten we het met zijn drieën gezellig: we kropen in één bed en kletsten de hele nacht door. Ik realiseerde me dat het niet uitmaakt waar ik me bevind, als het maar in goed gezelschap is. Samen kunnen we er altijd wat van maken. En sindsdien vergeet ik niet meer om vooraf hotelrecensies te checken.”

Lekkende boot

Illustrator Claire van Heukelom: “Ons raftavontuur in Peru was van zeer korte duur: de boot stootte al binnen enkele minuten na de start tegen een rots aan en raakte lek. Op de rots, middenin de rivier, hebben we uren op hulp gewacht.”

Overweldigd

Vormgever Sioe Sin Khoe: “Na het verbreken van een lange relatie moest ik in 2012 mijn nieuwe ik ontdekken. Een vriend bood zijn appartement in Hongkong aan, terwijl hij op zakenreis was in Amerika. Ik was nog nooit alleen op reis geweest, maar dacht: Hongkong is een wereldstad. Genoeg te doen, te zien, te shoppen en te eten. Maar ik was lost in translation: ik kon mijn weg niet vinden tussen alle wolkenkrabbers, werd misselijk van al die verschillende geuren en raakte verdwaald in het metrostelsel.

Bovendien waren de mensen kil en bot tegen mij omdat ik er Aziatisch uit zie, maar geen woord Mandarijn of Kantonees spreek. Ik raakte compleet van slag en nam een taxi terug naar het appartement. Pas na anderhalve dag ging ik weer naar buiten om er alsnog een leuke tijd van te maken. Ik leerde me over te geven aan het moment in plaats van tevoren alles uit te stippelen en tot in de puntjes voor te bereiden – je weet immers nooit hoe iets zal gaan wanneer je er daadwerkelijk bent.”

Niet haar lievelingsvakantie

Creative founder Astrid van der Hulst: “Afgelopen zomer zouden we niet weg gaan. Zoals zovelen. Onze reis naar Amerika was gecanceld. En thuis was ook leuk, toch? Maar na acht weken thuis vloog mijn jongste zoon een beetje tegen de muren op. En zo boekte ik in een opwelling een last minute midweek voor twee naar Griekenland, want mijn man en andere zoon moesten alweer werken. We vertrokken voor vijf nachten naar een klein huisje op Zakynthos.

Alles was dubbel. Ik miste de andere helft van mijn gezin. Ik was zenuwachtig over reizen met het vliegtuig met mondkapje. En ik snapte de auto niet die we hadden gehuurd, een automaat maar heel anders dan die van mij thuis. Maar ik was ook trots. Dat we daar toch maar mooi over die bergweggetjes reden met zijn tweeën. Dat we elke dag in een ander baaitje zwommen, en een boot huurden. Dat we elkaar hielpen toen we verdwaald waren. En dan was er nog die dag dat ik er zelf opeens even doorheen zat en mijn jongste me oppepte en alles weer goed kwam. Die rare onverwachte week in Griekenland. Niet mijn lievelingsvakantie, wel heel waardevol.”