Voldoening halen uit het gewone leven

het gewone leven

Het leven is niet altijd groots en meeslepend. Boodschappen doen in de regen, geruzie en je zorgen maken horen er óók bij. Journalist Caroline Buijs onderzoekt hoe je het gewone leven kunt leven.

Je ‘gewone’ leven als prima ervaren is niet altijd makkelijk. Verwachtingen kunnen je in de weg zitten: dat je het altijd leuk moet hebben bijvoorbeeld, zonder gemopper op je kinderen die de gewoonte hebben om alle borden waarvan ze hebben gegeten te laten staan. Of je kijkt te veel naar je buren, die élk jaar weer met enthousiaste verhalen van vakantie terugkomen en nooit eens per ongeluk een ‘verkeerd’ huisje lijken te boeken.

Vooral als je de wereld van Instagram of andere social media toelaat, lijkt je eigen gewone leven lang niet altijd prima. Omdat je dat gewone leven – inclusief verregende boodschappen of een aangebrande ovenschotel – daar nu eenmaal niet zo vaak terugziet.

De plaatjeswereld van Instagram

Schrijver en journalist Arjen van Veelen beschrijft in Aantekeningen over het verplaatsen van obelisken hoe die glimmende plaatjeswereld van Instagram zijn intrede deed en hoe het werd ontmoedigd om ook de pijn of lelijkheid van het leven te laten zien: ‘In een tijdbestek van slechts enkele jaren begonnen miljarden mensen op aarde leuke dingen over zichzelf te vertellen. Zelfs wie niet meedeed, merkte hoe rap sociale normen veranderden.’

‘Bedeesdheid en aarzeling werden niet meer als deugd gezien. Zelfverheerlijking was niet langer een schande, maar eerder een burgerplicht. Overdrijving en bluf werden verfijnd tot levenskunst. (…) Hoe meer succes je had met je gefilterde levensberichten, hoe hoger de druk om aan de verwachtingen te blijven voldoen.’

Zo lag ik laatst op een zondagmiddag in een slobbertrui op de bank een boek te lezen, toen ik halverwege in de verleiding kwam om op het roze icoontje op mijn telefoonscherm te tikken. Een voor een kwamen de vrolijke boottochtjes, de salades met watermeloen en de museumtuinen in de late middagzon langs – het soort plaatjes die ik zelf ook zo nu en dan post.

En hoewel ik tot dan toe een prima middag had gehad, begon er iets van onvrede te sluimeren: moest ik niet meer van mijn zondagmiddag maken? Waarom heb ik eigenlijk geen vrienden met een bootje? Is mijn leven niet saai nu ik op de bank een niet al te hip boek lig te lezen?

meer plezier in bed
Lees ook: Zo beleven vrouwen meer plezier in bed (en is seks geen moetje)

Leukigheid

Begrijpen waarom ik zulke gedachten heb, helpt al een beetje. De Britse filosoof Alain de Botton legt in zijn boek Statusangst uit hoe het mechanisme van vergelijken – wat je op Instagram toch automatisch doet – werkt: ‘Ons idee over de redelijke grenzen van wat dan ook – van rijkdom en waardering, bijvoorbeeld – komt nooit onafhankelijk tot stand.’

‘Het komt tot stand doordat we onze situatie vergelijken met die van een referentiegroep, met die van mensen die we als onze gelijken beschouwen. (…) Het gevoel dat we iets anders zouden kunnen zijn dan wat we zijn – een gevoel dat wordt ingegeven door de grotere prestaties van hen die we als onze gelijken beschouwen – leidt tot onzekerheid en wrevel.’

Het klopt: de onvrede die ik soms kan voelen na een rondje Instagram op een moment dat ik zelf lui lig te wezen, komt nooit door foto’s van mensen die ver van me af staan (Patti Smith, Meghan Markle, Beyoncé, om er een paar te noemen). Maar de plaatjes van mensen ‘zoals ik’ roepen soms blijkbaar, onbedoeld, onvrede op. Daarom doe ik nu pogingen om niet steeds gedachteloos Instagram te openen en verwijder ik de app regelmatig een weekje van mijn telefoon, wat best goed voelt.

  • Het complete verhaal vind je in Flow 1.

Tekst Caroline Buijs  Fotografie Mat Reding/Unsplash.com

Promotional image

Van mental health tot goed nieuws

Flow nieuwsbrief

Wil je nog meer verhalen van Flow? Twee keer per week versturen we een mail met nieuwe artikelen.

SCHRIJF JE IN