Hoe vaak wil je je laten afleiden door je mobieltje en wat brengt het je? Irene, samen met Astrid oprichter van Flow, schrijft er elke vrijdag over. Deze week worstelt ze met de regels die ze haar zoon moet opleggen.
Onlangs deelde oud-collega Jocelyn (die ook vaak voor ons schrijft over meer offline zijn) dit filmpje op Facebook. Het gaat over de millennials en is behoorlijk confronterend.
Je kan jouw keuzes op elk moment wijzigen door onderaan de site op "Cookie-instellingen" te klikken."
Schrijver en consultant Simon Sinek vertelt iets over millennials, en ik werd er eigenlijk een beetje verdrietig. Want millennials (grofweg, de 18- tot 36-jarigen) worstelen best wel. En dat komt onder meer door de technologie. Want ja, dat mobieltje zorgt er dus voor dat er de hele dag dopamine wordt aangemaakt, hetzelfde spul dat wordt aangemaakt als je verslaafd bent aan alcohol of drugs of gokken. En het gekke is: we hanteren wél regels op het gebied van alcohol, drugs en gokken, terwijl we dat gedoe op het mobieltje gewoon toelaten. Ik maak me wel zorgen over de impact ervan op de jongeren van tegenwoordig. En vraag me vaak af in hoeverre ik mijn zoon (die is 14) meer regels moet geven. Vaak ben ik te lui om de zoveelste discussie aan te gaan en laat ik hem maar. Maar volgens Sinek is dat zoiets als een de drankkast open zetten en zeggen ‘pak maar hoor, doe maar wat je wilt’. Sinds ik dit blog schrijf ben ik er wel bewuster mee bezig. En mag zijn telefoon niet meer ’s avonds mee naar zijn slaapkamer (je snapt, het is elke avond een strijd…). Maar ik weet ook dat ik het goede voorbeeld moet geven. Dus kijk ik niet meer stiekem op mijn telefoon als we aan tafel zitten, grijp ik het ding niet te vaak als we samen zijn en probeer ik vaker een gezellig-jongens-mobieltjes-uit-hapjes-op-tafel-momentje te creëren. Ik schipper en worstel, maar probeer vooral bewustheid te creëren bij mijn kinderen (en mezelf).
Gelukkig las ik deze week ook weer een grappige kant van al dat mobieltjes-gedoe. Zo schijnen millennials vaker dan veertigers en vijftigers uit eten te gaan, en dat wordt deels veroorzaakt doordat ze elkaar enthousiasmeren door een foto van hun eten op social media te plaatsen als ze in een restaurant zijn. Ineens verheug ik me op over een paar jaar, als ik met mijn zoon kan meekijken wat hij eet, en waar hij is. Oh en dan ben ik toch weer zo blij met dat mobieltje waarbij je gezellig op elkaars bord kunt kijken!
