Danique van Kesteren besloot naast fotografie iets heel anders te doen: ze startte samen met haar partner een band. Het leukste? Haar creativiteit wordt er telkens weer door aangewakkerd.
Interviews Klaartje Scheepers Fotografie Danique van Kesteren
Gepubliceerd op 12 december 2024
Wat ben je aan het doen?
“Afgelopen maart brachten mijn partner Bart en ik het tweede album uit van onze band Donna Blue: Into the realm of love. Van begin tot eind hebben we dat samen gemaakt. In een huisje in Normandië schreven we alle demo’s, daarna gingen we thuis de studio in.
Donna Blue is ontstaan omdat we graag samen iets wilden maken. Bart is muzikant en schrijft reclamemuziek, ik zing en heb mijn werk als fotograaf. Onze muziek is nu onderdeel van onze levensstijl, we steken er veel tijd in. Zeker nu dit album uit is, is het intens – we deden een tour door Europa, we speelden in Paradiso. Maar omdat we elkaar zo goed aanvullen en op een goede manier symbiotisch zijn, voelt dat bijna als vakantie.”
Wat voor muziek maakt Donna Blue?
“Chamber pop, met invloeden uit de jaren zestig en zeventig en van soundtracks. We luisteren veel naar anderen, zoals naar de Italiaanse componist Ennio Morricone, hoe hij strijkerspartijen in elkaar weeft of modulaties oplost. Lee Hazlewood en Nancy Sinatra zijn ook inspiratiebronnen, en Franse jarenzestigpop zoals van Serge Gainsbourg. Onze liedjes gaan wel over het nu: van klimaatverandering, telefoonverslaving en moderne vormen van liefde tot aan de werking van creativiteit.”
Over die creativiteit: hoe werkt dat voor jou?
“Het blijft iets ongrijpbaars en magisch: hoe kom je op ideeën? Maar ik denk dat je, als je ervoor openstaat en je antennes erop afstelt, wel kunt leren om zo’n moment van inspiratie vast te grijpen. Ik werd bijvoorbeeld een keer ’s nachts wakker met het beeld van een dobbelsteen. Dat dobbelsteenthema werkte ik helemaal uit in een clip, waarin alle bandleden – bij optredens zijn we met z’n vijven – een trui dragen met stippen erop. Zo werkt creativiteit voor mij: met alles wat je bedacht, gezien en gehoord hebt, maak je iets nieuws.”
Zie je in zo’n clip de invloed terug van jouw fotografische kijk?
“Aan de artdirection en videoclips besteden we veel tijd en aandacht. Omdat onze performance onderdeel uitmaakt van wat we doen, denken we samen goed na over het beeld dat we gaan neerzetten, het gevoel dat je meegeeft aan het publiek. Als een Gesamtkunstwerk willen we van alles wat we doen één mooi universum maken waarin alle kunstvormen samenkomen.”
Wat zijn je ambities met de band?
“Nog meer mensen bereiken. Wereldberoemd hoeft niet, maar het is heel leuk als mensen je muziek kennen en je ze er blij mee kunt maken. En het gaat al heel goed, waar we ook echt van kunnen genieten. Zo is onze muziek zelfs al een paar keer gebruikt voor een Netflix-serie of een film, zoals de HBO- comedyfilm Moonshot van Christopher Winterbauer. En toen we laatst in een hotellobby in Parijs waren, draaiden ze ineens een liedje van ons. Toen juichten we even stiekem met elkaar, dat blijven steeds heel bijzondere momenten.”
