Strenge stemmen in je hoofd? Deze truc helpt creative director Irene

Moeilijke dingen in het leven zijn er altijd, maar hoe ga je daarmee om? Creative director Irene over omgaan met vervelende gedachten.

Een van de grote voordelen van ouder worden is dat ik mezelf inmiddels heel goed ken. En dat helpt enorm bij alle muizenissen in mijn hoofd. Jongens, wat heb ik geworsteld met patronen die ik in mijn leven heb opgedaan. Perfectionisme, angsten, stemmetjes die zeggen dat ik vooral núttig bezig moet zijn. Mijn reddersmodus waarbij ik iedereen in mijn omgeving help maar mezelf vergeet. Mijn neiging tot pleasen, mijn… nou ja, er is te veel om op te noemen.

Een grote, milde grijns

Maar: als je dit herkent en je wordt soms ook gek van jezelf, dan is er goed nieuws. Als je jezelf eenmaal kent, en al die zinnetjes en overtuigingen in kaart hebt gebracht en kunt opmerken, is het leven heel wat eenvoudiger.

Zo ga ik om met vervelende gedachten

Het heeft me wat jaren mindfulness- en therapiesessies gekost, maar nu lukt het me vooral met een grote milde grijns naar mezelf te kijken. De belangrijkste vaardigheid die ik leerde, was onderscheid maken tussen mijn gedachten, mijn gevoel en mijn gedrag.

Er is een gedachte die in mijn hoofd zit (even doorzetten, niet aanstellen, kom op).
Ik voel me verdrietig, angstig, rot of wat dan ook.
Mijn gedrag bestaat uit gewoon doorgaan en me niets aantrekken van dat gevoel.

Tot ik denk: Irene, dit is die bekende valkuil. Even terug. Wat is de gedachte eigenlijk? En dan kan ik het riedeltje (gedachten-gevoel-gedrag) ontleden in mijn hoofd, en andere keuzes maken. Dan stop ik met hard werken en zie ik de zinnetjes in mijn hoofd als strenge typetjes waar ik me niets van aan hoef te trekken.

Relaxte Ronja, naar voren graag

Ooit deed ik bij een coach ook een leuke oefening met een bus. Ze vroeg me alle personages die er in me zitten een naam en een plekje in de bus te geven. Op momenten dat ik me niet goed voelde, moest ik dan kijken wie er aan het stuur zat. En wie daarnaast. En wie op de achterbank. De truc was om dan wat plaatsen te wisselen.

Kattige Kate vindt bijvoorbeeld steeds dat ik niet moet zeuren. En pinnige Petra weet alles beter. Steeds vaker gooi ik ze naar achter en vraag ik of relaxte Ronja en milde Marije even bij me komen zitten aan het stuur.

Heerlijk dat ouder worden. Want neem van mij aan, elk jaar leer je jezelf beter kennen en leer je beter omgaan met jezelf. Mijn idee: je kunt niet vroeg genoeg beginnen met zelfontwikkeling, om te ontdekken wie er allemaal in je bus zitten. En daarvoor is er dan weer Flow, om je na te laten denken over jezelf, en te ontdekken wat jouw handleiding is.