Verlies doet zeer. Toch rust er nog een taboe op het rouwen om een huisdier. Gelukkig komt daar, met de groeiende professionele hulp rondom dit thema, steeds meer verandering in. En dat is maar goed ook.
Een vriend stelt voor om ‘dan toch gewoon een nieuw huisdier te kopen’, een familielid zegt troostend dat je nu wel weer op lange reizen kunt en je collega geeft je een ongemakkelijk schouderklopje. Als je rouwt om je huisdier, begrijpt niet iedereen in je omgeving je pijn.
Toen de Amerikaanse Celeste Jones haar twaalfjarige hondje verloor, kon ze geen (professionele) hulp vinden voor het omgaan met dat pijnlijke verlies. Na wanhopig zoeken, vond ze uiteindelijk een online cursus. Nu geeft ze volgens een artikel in The New York Times zelf gratis online sessies aan mensen die worstelen met de dood van hun huisdier.
Maria Sandomenico zocht haar troost op Facebook toen ze haar hondje verloor, omdat ze haar vrienden en familie niet lastig wilde vallen met haar verdriet. En zo zijn er nog veel meer mensen die niet weten waar ze met hun rouw naartoe kunnen, omdat ze zich eenzaam voelen in hun verdriet.
Een dier neemt je zoals je bent
Volgens Judith Harbour, die therapiesessies geeft rondom het verlies van huisdieren, worden rouwers niet goed begrepen door hun naasten en de maatschappij in het algemeen. “Als mensen je pijn niet begrijpen, ga je je ongezien en alleen voelen.”
En dat terwijl het rouwen om een huisdier net zo pijnlijk kan zijn als rouwen om een vriend of familielid. Ga maar na: ze zijn altijd bij je, volgen je overal naartoe en zijn altijd weer blij om je te zien. De relatie met een ander mens kan ingewikkeld zijn. Die met een huisdier is altijd eenvoudig, omdat een dier je neemt zoals je bent.
Het is dus hartstikke normaal om groot verdriet te voelen als je je huisdier verliest. Daar hoef je je nooit raar om te voelen.
Meer lezen
- Zo bied je iemand steun die rouwt om zijn huisdier.
- Wat we kunnen leren van katten (en hun leefstijl).
- Gijs van der Sanden over rouw: “Afval verwerk je, verlies niet.”
Tekst Bente van de Wouw Bron The New York Times Fotografie Helena Lopes/Unsplash.com
Gepubliceerd op 25 februari 2024