Terug van weggeweest: de tote bag. Net als in de jaren tachtig willen de makers (en de dragers) er vaak iets mee uitdragen, maar wel op een luchtige manier.
Het was een beetje een linkse hobby in de jaren tachtig: rondlopen met een linnen tas over je schouder. Met op de buitenkant een lachende zon met de slogan ‘Atoomenergie? Nee bedankt’. Of Oplands cartoon van een rebelse vrouw die een kruisraket wegschopt: na de grote antikernwapendemonstratie in 1983 liep iedereen ermee.
En overal in het straatbeeld waren exemplaren te zien met daarop het peace-symbool, Che Guevara of het feminismeteken. Om je tas wat op te vrolijken, speldde je er buttons op. Of je voegde met gekleurde viltstift teksten en tekeningen toe. Minder geëngageerd, maar evengoed een uiting van je identiteit, waren tassen die onthulden dat je shopte bij een hippe winkel als Mac & Maggie. Zo’n tas zeulde je mee aan de lange hengsels tot-ie op de draad versleten was.
Of je droeg er een met het logo van je favoriete band. Het grappige is: bands als The Police, Joy Division, The Clash, Sex Pistols en Ramones zijn nu, net als toen, opnieuw populair op T-shirts en tasjes. Net zoals de linnen of canvas tas zelf weer helemaal terug is, alleen nu onder de Engelse naam tote bag.
Hoe het dragen van de tote bag begon
To tote is oud Engels voor ‘dragen’, en toting wilde zo veel zeggen als ‘je spullen meezeulen in een of andere zak of tas’. Gaandeweg werd met het woord tote niet meer het dragen aangeduid, maar de tas zelf. In de jaren veertig kwam het outdoormerk L.L.Bean met een soort voorloper van de tote bag zoals we ’m nu kennen: een basic tas met lange hengsels, gemaakt van stevig canvas – destijds bedoeld om verpakt ijs van de bestelwagen naar de vriezer te dragen.
Maar al snel hadden mensen door dat je er ook heel makkelijk andere dingen in kon vervoeren. De tote was sterk, praktisch en licht. Ineens kreeg canvas, dat tot dan toe werd gezien als een puur industrieel materiaal, een upgrade. L.L.Bean ontwikkelde de tas in de jaren vijftig en zestig verder tot de vorm waarin ze ’m nu nog steeds verkopen: met gekleurde hengsels die doorlopen onder de tas door, voor extra stevigheid. De oversized blauwe Ikea-tas is ernaar gemodelleerd.
In de jaren zestig kwam de Amerikaanse mode-ontwerper Bonnie Cashin met een luxere variant die immens populair werd bij de flowerpower-generatie. In de jaren tachtig, toen in Nederland de linnen tasjes vooral een politiek statement waren, lanceerde boekwinkel The Strand in New York een eigen tote bag waar iedereen in de stad graag mee gezien wilde worden.
Dat is nu opnieuw het geval. Net als met die van The New York Times en The New Yorker, om uit te dragen dat je het vrije woord steunt. In Berlijn en München kan dan weer niemand om de tote bags heen van boekwinkelketen Hugendubel. Grappig is dat de naam van de winkel er niet eens op staat, maar insiders weten wat de herkomst is van de raadselachtig ogende tassen met een tekst in gotische letters en een rode stempel.
Op deze websites vind je tote bags
We verzamelden een paar websites met tote bags waar we fan van zijn. Zoals de tasjes met daarop ‘Not a plastic bag’ en ‘Save the bees, protect the trees, clean the seas’ van Elbrich Abma uit Friesland. Ze begon in 2016 met het ontwerpen ervan onder de naam Bagging Around. “Dat was het jaar waarin plastic tasjes niet langer gratis mochten worden weggeven in winkels. Terecht, want single-use plastic heeft heel veel nadelen,” vertelt Elbrich. “Canvas tassen boden me een kans om dat op een leuke manier onder de aandacht te brengen. Als je plastic kunt verruilen voor canvas met aantrekkelijke prints, voor een betaalbare prijs, is de eerste stap makkelijk gezet.”
*Het complete verhaal over de terugkomst van de tote bag vind je in Flow 5.
Tekst Chris Muyres Fotografie Marjolijn Polman, Floor van Koert, Elbrich Abma (Bagging Around)