Deze dag… Caroline verheugt zich op kleine dingen

kleine dingen

Wat gebeurt er toch allemaal, en hoe gaan we met alle veranderingen om? Op ons blog vertelt steeds iemand van het Flow team hoe zij de dingen aanpakt: praktisch en in het hoofd. Deze keer: Caroline verheugt zich op de kleine dingen.

Ik vind het heel fijn om me op dingen te kunnen verheugen. Ik heb het geërfd van mijn vader, die midden in de zomer ineens kon zeggen: “Vandaag over vijf maanden is het kerst!” En ik heb het doorgegeven aan mijn dochter, die elke maand op de zeventiende zegt: “Vandaag over xx maanden ben ik jarig!”

Waar ik me het meest op verheug, zijn vakanties. Ik hou van op reis gaan: routes uitstippelen, geld opzijzetten in speciaal voor de reis bestemde potjes, me verheugen op een andere cultuur met andere omgangsvormen en eten met onbekende smaken.

Ook voor deze zomer stond een verre reis gepland, maar ik denk niet dat we die nog gaan maken. Ik weet het: het is een minor problem tussen alle problemen die er nu echt toe doen. Maar het heeft me wel aan het denken gezet over mijn verlangen om me te verheugen. Want nu ik niet vooruit kan kijken, realiseer ik me ook dat ik normaal gesproken – ondanks een cursus mindfulness – misschien niet genoeg bij de dag leef, in het moment.

Maar ik heb afgelopen weken ontdekt dat ik me gelukkig ook op kleine dingen kan verheugen – op dingen die dichtbij zijn. Een vroege ochtendwandeling door een stille stad. Nauwkeurig naar de planten op mijn balkon kijken en in een boekje bijhouden wat waar is gegroeid (of is weggegeten door de kat) en er een tekeningetje bij krabbelen. Hetzelfde geldt voor mijn met petflessen geïmproviseerde ‘kas’ op de vensterbank. Een recept koken dat ik nog niet kende. ’s Avonds Grey’s Anatomy bingen met mijn dochter (die serie was op een of andere manier aan me voorbijgegaan).

Daarbij: in plaats van me te verheugen, doe ik het nu vaak andersom. Ik kijk – via fotoalbums – terug naar wat ik al voor mooie dingen heb beleefd, of ik maak ‘leunstoelreizen’ in mijn hoofd. En stiekem verheug ik me toch alvast op het moment waarop ik mijn ouders weer kan omhelzen, en mijn broer en zussen en alle andere mensen die me lief zijn.

Tekst Caroline Buijs  Fotografie Erda Estremera/Unsplash.com

Promotional image

Van mental health tot goed nieuws

Flow nieuwsbrief

Wil je nog meer verhalen van Flow? Twee keer per week versturen we een mail met nieuwe artikelen.

SCHRIJF JE IN