Irene probeert wat aardig te zijn voor zichzelf. In een vervelende situatie denkt ze na over wat ze tegen een vriendin zou zeggen in zo’n geval. Elke vrijdag schrijft Irene – samen met de Astrid de oprichter van Flow – over hoe ze de lessen uit verschillende mindfulness-trainingen toepast in haar daily life.
Laatst hielden we een lezing over waarom we zo van papier houden. Een van de redenen is dat het zo fijn is dat papier niets van je vraagt. Papier is er gewoon, je pakt een pen en kunt aan de slag. Maar computers vragen om wachtwoorden, opstarttijd, opladers, oftewel dingen die je moet onthouden en waar je aan moet denken, en dat is dan soms net niet mijn goede kant. Dus ben ik boos op mezelf dat de oplader nog op het werk ligt terwijl ik thuis werk. In mijn hoofd poppen allerlei to-do’s op, mails die beantwoord moeten worden, mensen die op een reactie wachten en dingen die ik moet bekijken. Ik zou willen schreeuwen HOE REUZE ONHANDIG DIT IS. En daar zijn ze, de stemmetjes in mijn hoofd die het nog eens erger maken: ‘stommerd, dit komt nu echt niet uit’, ‘wat ben je toch een sukkel dat je die oplader bent vergeten’ en ‘waarom denk je dan ook niet naahaaa’.
Maar dan denk ik aan wat ik zou doen vandaag. Dat is de Mindfulness special deel drie maken. Met daarin een hoofdstuk over zelfcompassie waarvoor ik zelf nog een verhaaltje heb geschreven over hoe ik probeer aardiger voor mezelf te zijn. En hoe dat afgelopen jaren beter is geworden. Wat ik in de zelfcompassie-cursus heb geleerd, is te denken: wat zou ik tegen een vriendin zeggen in deze situatie?
Hmm. Ik loop even naar buiten, haal diep adem, maak vervolgens een latte voor mezelf, kruip achter mijn iPad (22 procent opgeladen, code hetzelfde als mijn pinpas) en besluit er een rustig dagje van te maken. De dingen te doen die kunnen zonder mijn computer en daarna een uurtje te gaan hardlopen, een kerstboom te kopen en lekker rustig blogjes te schrijven. Gewoon op de iPad, tot ook die leeg is. En daarna niet als een dolle de goede oplader te zoeken en me te irriteren aan de niet officieel iPad oplader ‘die niet door dit apparaat wordt herkend’, maar straks gewoon lekker op papier verder te gaan. Ik verheug me erop. Wat is papier toch lief.
