‘Mindful, ik? Haha!’ Irene – samen met Astrid – de oprichter van Flow moet iets opbiechten. Elke vrijdag schrijft ze over hoe ze de lessen uit verschillende mindfulness-trainingen toepast in haar daily life.
Vandaag is het tijd om iets op te biechten. Ik heb allerlei trainingen en vervolgcursussen op het gebied van mindfulness en zelfcompassie gedaan, er heel veel boeken over gelezen, artikelen over laten schrijven, specials over gemaakt (momenteel werken we aan een derde mindfulness special) en toch: ben ik dus heel erg niet zen. Mensen die mij kennen weten dat natuurlijk al, maar nieuwe mensen die ik ontmoet, zijn vaak verrast. Die denken toch dat ik al die wijsheden en levenslessen uit Flow in mijn eigen leven heb weten te integreren en dat ik nu een enorm in-balans-rustig-relaxt-persoon ben. Maar feit is dat ik keihard jaloers ben op mensen die veel meer dan ik hun draai in het leven hebben gevonden, niet elke dag zo worstelen en twijfelen, niet voortdurend zo streng en veeleisend zijn voor zichzelf, niet zo op en neer gaan qua gevoelsleven, niet in paniek raken als ze zich rot voelen en moeten huilen zonder reden, niet bij elk pijntje denken dat de lichamelijke aftakeling nu echt gaat beginnen en nou ja, dat soort dingen.
Laatst appte een vriendin mij: haha, als ik je voorwoordje in Flow lees kom je heel wijs over, maar ik weet wel beter. Daar zat ik nog over na te denken toen ze erachteraan appte: maar ja, iedereen denkt ook dat ik altijd gezond eet en heel slank ben, omdat ik voedingsdeskundige ben en da’s dus ook niet zo. Grappig vond ik dat, en toen ik in mijn hoofd een lijstje maakte van beelden die ik heb van mensen bedacht ik dat ik me in goed gezelschap bevind. Want ik dacht bijvoorbeeld dat Ruby Wax (de Britse comédienne) altijd vrolijk en grappig was, maar die bleek juist enorme dips en depressies te hebben. En een vriendin van mij die een hoge functie heeft bij een bank blijkt thuis helemaal de financiën niet zo op orde te hebben. En nog wat langer terug: ik dacht dus echt dat prinses Diana heel gelukkig was omdat ze prinses was en dat die nou eenmaal altijd gelukkig zijn in hun mooie paleis.
De moraal van dit verhaal: Je bent soms niet wat je lijkt. En ik ben helemaal geen mindful persoon. Het enige dat mindfulness me heeft gebracht, is dat ik snap dat ik zo ben. En dat ik dan ondanks die worstelingen en het gedoe in mijn hoofd om mezelf kan lachen. En da’s best een grote winst.
