Astrid (47) is samen met Irene de oprichter van Flow. Ze woont samen en heeft twee kinderen. Ze schrijft elke dinsdag over de zin en onzin van ontspullen.
Ik was altijd trouw bezoeker van vintage marktjes en curiosa winkels. Alles met het woord vintage maakte me blij. Sowieso een heel fijn woord voor het wat ongezellige ‘tweedehands’. Dus ik sleepte heel wat ’thrift shop finds’ (ook een mooie term) het huis in. Tot mijn bloedeerlijke en nogal praktisch ingestelde Engelse schoonvader weer eens bij ons over de vloer was. ‘Waarom kopen jullie alleen oude spullen’, riep hij vertwijfeld uit, nadat we hem onze nieuwe maar oude hoektafel lieten zien. Eerste was ik nogal verbolgen dat hij mijn eclectische mix tussen oud en nieuw niet op waarde kon schatten, later zag ik mijn huis steeds meer door zijn ogen. Want ja, vintage is zo ontzettend onpraktisch eigenlijk. Hij had wel een punt. Koekjes in de oude koektrommel werden snel zacht. Op mijn zilveren bestek zaten vlekken omdat ik ze per ongeluk in de afwasmachine had gestopt. En de oude Engelse chesterfield zat eigenlijk voor geen meter. Het servies met gouden randje uit 1920 nam wel heel veel plek in voor die ene keer (kerst) dat ik hem uit de kast trok. En hoeveel oude kastjes kan een mens hebben? Eigenlijk begon ik ook steeds meer te verlangen naar nieuw, schoon en praktisch, maar vooral: naar minder. En zo begon ik de liefde voor kofferbakmarkten en vrijmarkten beetje bij beetje te verliezen. Wel jammer, weer een hobby armer, maar ik verzin wel weer een nieuwe.
