Inchecken bij jezelf: hoe sta ik er eigenlijk voor? #4: Wat sluimert er?

Het gesprek aangaan met jezelf is niet iets wat je snel doet. Maar het is wel heel fijn: af en toe bij jezelf inchecken om te kijken hoe het er nou eigenlijk voor staat. Mirjam Rosema-Verhulst gebruikt de kaarten van Check-in cards om vaker bij zichzelf in te checken dan op social media.

Tijdens het ontbijt zegt mijn man lachend tegen de kinderen: “Weten jullie dat jullie een beetje een gekke moeder hebben? Vannacht riep ze ineens tegen me: ‘De hele tekendoos ligt in bed! Allemaal potloden!’” We barsten met z’n vieren in lachen uit. Gekke mama.

Klaarwakker

Ik heb het vaker. Val als een blok in slaap zodra ik m’n kussen raak, om vervolgens een aantal keer pratend wakker te schrikken omdat ik iets ‘niet moet vergeten’ of – zoals vannacht – dromenland en de werkelijkheid door elkaar heen lopen. Deze keer werkte het op mijn mans lachspieren. Maar hij heeft meermaals met hartkloppingen rechtop in bed gezeten, omdat er iemand in de kamer zou staan, er speren vanuit de hoek van de kamer op mij werden afgevuurd of omdat ‘de terpentine is omgevallen’. Hij klaarwakker terwijl ik me al ‘sorry’ mompelend weer omdraaide en meteen verder sliep.

Wake-upcall

Nu zijn onrustige nachten voor mij wel vaak een wake-upcall (what’s in a name). Heb ik het te druk? Loop ik mezelf voorbij? Waar ben ik bang voor? Meestal weet ik de vinger wel op de zere plek te leggen, maar nu weet ik het niet. Had gister juist een heerlijke, zeer gestructureerd dag, inclusief pauzes en sporten. Geen overvolle wasmanden, huis aan kant…

Voor elk moment

Omdat het me toch niet lekker zit, pak ik er de Check-in card ‘Voor elk moment’ bij, omdat ik niet kan duiden wat er nou eigenlijk in mijn onderbewuste speelt. Ik keer naar binnen met de vraag ‘Handel ik momenteel vanuit een hogere of lagere versnelling dan goed voor mij is?’ En kom tot de conclusie dat ik met tachtig op de provinciale weg rijd. Prima en overzichtelijk dus. Maar het woord to do-lijstje popt steeds in m’n hoofd op, en dat zorgt er misschien wel voor dat ik stiekem toch wat meer gas geef en in een hogere versnelling ga.

Tekendoos

‘En wat heeft de overhand,’ is de volgende vraag: ‘plezier, flow en vertrouwen, of wilskracht, controle en spanning?’ Als ik heel goed voel, zit er toch wat spanning in m’n buik. Ik doe wat ik doe met plezier en in een zekere flow. Heb alles overzichtelijk op een rijtje, maar voel ook steeds wel een soort haast. Al die verschillende deadlines; het maakt mijn werkweek juist uitdagend en dat vind ik leuk, maar het zorgt ook voor onrust. Krijg de neiging alles zo snel mogelijk weg te willen werken. Terwijl… als ik heel eerlijk kijk naar de taken en de uren in deze week, het allemaal prima moet lukken. Ook in de tweede versnelling. Dus besluit ik een boswandeling te maken. En de tekendoos op tafel te zetten. Misschien was dat het wel: schreeuwde mijn creativiteit om aandacht.