Leren van onze moeders

Regelmatig het gevoel hebben tekort te schieten, terwijl je op alle fronten zo je best doet. Journalist Annemiek Leclaire baalt ervan en denkt dat we misschien wat kunnen leren van de generatie boven ons.

Het was nota bene vakantie, maar toch lag ik weer eens de halve nacht wakker in mijn lievelingshuisje op Texel. Mismoedig liet ik de revue passeren waarin ik die dag, en in het leven in het algemeen, tekort was geschoten. Ik had meer werk moeten voorbereiden, ik had verwaarloosde familieleden en vrienden zullen bellen, ik had mijn kinderen gezonder te eten moeten geven en aandachtiger naar ze moeten luisteren. Daarbovenop gaf ik mezelf een veeg uit de pan voor dit tobberige gezeur. Mens, ga toch slapen, dacht ik wrevelig. Dit kun je toch geen problemen noemen?

De volgende ochtend, toen ik bleekjes met een kopje koffie naar de merels in het gras zat te kijken, dacht ik: het is de ziekte van deze tijd, dat eeuwige ‘moeten’. Door de toegang tot alle informatie wéten we hoe het perfecte leven eruitziet, en door het geloof in maakbaarheid vinden we dat we die kennis ook moeten toepassen. Als je niet perfect bent, is dat dus je eigen schuld. Ik merk aan mezelf, maar ook aan buren, collega’s en vrienden dat het lastig is geworden om het gevoel van tekortschieten los te laten. Mijn eigen moeder werkte ook fulltime, maar ik herinner me van haar niet dit schuldgevoel. Ik besluit om eens bij haar en haar generatiegenoten te informeren wat zij ervan vinden als ze ons zo bezig zien.