Sofie ging in therapie voor haar liefdesverdriet

Bij wie klop je aan als het leven even niet vanzelf gaat? Schrijver Fen Verstappen in gesprek met Sofie, die worstelde met haar liefdesverdriet.

“Nog dagelijks zit Gabriela in mijn hoofd. De dingen die ik daarbij voel, zijn nog steeds even extreem als de relatie die we hadden: enorm woedend en extreem liefdevol tegelijkertijd. Als kind was ik het toonbeeld van redelijkheid, maar door deze vrouw, die mijn leven op stelten zette, kreeg ik op mijn veertigste voor het eerst toegang tot mijn hart.”

Het gesprek

“We werkten al langer samen. Zij was mijn leidinggevende. Ik had thuis een man en vier kinderen. Zij had thuis een vriendin. Eindeloos twijfelde ik dus om iets aan te kaarten. Over haar bezoekjes aan mijn werkplek, aan het einde van elke dag. Over de overleggen die steeds vaker eindigden met een glas wijn aan zee. Over de wandelingen waarbij stiltes vielen die iedere keer veelzeggender werden. En over het bedrijfsfeest, waar we naast elkaar zaten en onze knieën bijna vlam vatten toen ze elkaar raakten. Pas toen deze enorme verliefdheid op een vrouw mijn hoofd én werk volledig begon te beheersen, sprak ik me uit toen ze aan het eind van de dag mijn kantoor weer binnenliep. ‘Wil je de deur achter je dichtdoen?’ vroeg ik. ‘We moeten praten.’”

Spetterende chemie op Ibiza

“‘Ga het maar uitzoeken,’ zei mijn man groots toen ik hem over mijn verliefdheid op Gabriela vertelde – in de hoop dat deze wervelwind ons huwelijk niet omver zou blazen. Hij gaf geen kick toen ik de volgende dag naar mijn werk vertrok. Hij liet me zonder protest met haar afspreken. En wenste me beheerst alle goeds toen ik naar Ibiza vertrok, het eiland waar deze temperamentvolle, energieke vrouw met lange haren vandaan kwam. Daar mocht ik de dagen opvullen die overbleven nadat haar vriendin van het eiland vertrokken was.

De chemie tussen Gabriela en mij was op Ibiza bijna zichtbaar. Als we door de bergen liepen, als we zoenden, als we naakt naast elkaar in bed lagen. Maar toen die krankzinnig verliefde dagen voorbij waren, zei zij hetzelfde als alle momenten daarvoor: dat we niet écht samen konden zijn, omdat ze mijn baas was. Nu weet ik dat ze bedoelde: ik wil je bij me, maar alleen als het mij uitkomt. En dat ze niet van plan was zelf iets voor onze affaire op te offeren.”

Het einde

“Kort daarna verliet ik mijn man. Ik was niet langer in staat de liefde die ik voor Gabriela voelde te combineren met het eigenlijk zo stevige leven met mijn man. Gabriela kondigde de trouwplannen met haar vriendin aan. Ze vertelde het me toen we op het strand zaten en keek erbij alsof ze een compliment van me verwachtte. Dat juist zíj, die zich nooit aan iemand had willen binden, die aan elke vinger een flirt had en die op dat moment ook al twee jaar een kolkende relatie met mij onderhield, zich nu eindelijk had durven toeleggen op de kaders van een huwelijk.

De dag na haar bruiloft vroeg ik: ‘Wat betekent dit voor ons?’ Ze antwoordde: ‘Dat het hier stopt natuurlijk.’ Vastbesloten om me van haar los te maken, nam ik ontslag – maar het contact bleef. Omdat ik haar miste en haar dan appte. Omdat zij behoefte had aan mijn aandacht en toch naar me uitreikte. Ze hoefde maar te schrijven dat ze aan me dacht, of ik zat al hongerig in de auto op weg naar verlossing. Toch bleef ze me ook zo weer op mijn plek zetten als dat haar beter paste. Als ik met haar probeerde te praten over wat de situatie met me deed, zei ze: ‘Jij ook altijd met je evaluaties.’ En daarmee was de kous af.”

Op zoek naar jou

“‘Je bent niet gek,’ zei de therapeut die ik uiteindelijk opzocht om definitief afstand te nemen van deze overweldigende maar wezenlijk ontwrichtende verstandhouding. De stress was tot een kookpunt gekomen, tot hartklachten aan toe, en ik moest er met iemand over praten. Met Jeroen had ik vanzelf een klik en hij kreeg me meteen rustig met zijn normaliserende opmerking. Er was zo veel gebeurd, zei hij – ik was uit de kast gekomen, net gescheiden, enorm verliefd geworden én onderdeel van een narcistische dynamiek, waarbij Gabriela met meer mensen dan haar partner intieme relaties onderhield en daarin uiteindelijk alleen haar eigen belang najoeg. ‘We hoeven geen probleem op te lossen bij jou,’ zei hij. ‘We moeten op zoek naar wie dat ‘jou’ nu eigenlijk echt is en hoe je goed voor jezelf zorgt.’”

Het videobericht

“Het laatste contact bestond uit een videobericht dat Gabriela me een paar maanden geleden op mijn verjaardag stuurde, vanaf een plein in Sevilla. Ze uitte wat clichés, draaide met haar camera een rondje over het plein om te laten zien hoe prachtig het daar was en hoe goed ze het er had. Alles eraan voelde nep. En niets aan het bericht was bedoeld om míj een goed gevoel te geven. Het voelde achteraf als een smet op de verjaardag die ik door had gebracht op het strand, samen met de mensen die in de storm die mijn relatie met Gabriela was geweest, om me heen waren blijven staan: mijn zussen, mijn kinderen en mijn ex-man. Het ophangen van dat videogesprek was in die zin een confronterend, maar vooral monumentaal moment. Vanaf toen begon ik heel voorzichtig een nieuwe toekomst op te bouwen.”