La douce France is een geliefde bestemming, ook bij beeldredacteur Marjolijn Polman. Zij bezoekt het land jaarlijks en vertelt wat ze er zo fijn vindt.
Tekst Marjolijn Polman Fotografie Karolien Polman & Léonard Cotte/Unsplash
Gepubliceerd op 30 augustus 2024
Het land van lekker eten, heerlijke wijnen en prachtige landschappen: dat is Frankrijk voor mij. Maar ik heb dit land vooral in mijn hart gesloten vanwege de hoofdstad. Toen ik klein was, reden we zomers vaak vroeg in de ochtend richting het zuiden, in een volgepakte auto (mét vouwwagen) en een dikke campinggids plus dito wegenkaart op schoot.
Niks moet, alles kan
Toen we een keer strandden op de Périphérique brachten we een bezoek aan Parijs. Totaal onvoorbereid, maar dat was misschien juist wel extra fijn. Want nu ‘moesten’ we niets, maar kon van alles: juist omdat we van tevoren geen lijstje hadden gemaakt.
Nu reis ik zelf elk jaar naar Parijs. Nog steeds zonder plan trouwens: alleen een lijstje met restaurants gaat mee. En in de zomer zak ik vaak af naar een van de zuidelijke wijngebieden. Waarom ik zo dol ben op Frankrijk? Door mijn jeugdherinneringen aan onze gezinsvakanties, de afwisselende natuur, de zee en de rust die ik er voel. Bovendien is in onze familie eten en drinken de love language – denk aan confit de canard, buiten eten en natafelen – dus dat is stiekem misschien wel de beste reden om er steeds weer terug te keren.
