Lisanne volgt de training Een week voor jezelf en schrijft een week lang over haar inzichten. Vandaag: waarom we wat vaker dingen mogen accepteren voor wat ze zijn.
De tijd nemen om aan jezelf te werken. Om goed voor jezelf te zorgen en stil te staan bij je automatische patronen en dat wat je gelukkig maakt. Wanneer doe je dat nou? Vrij weinig, als ik voor mezelf spreek. Ik ben zo iemand die alsmaar doorgaat, stiekem vindt dat ik nog harder moet rennen en altijd maar bezig moet zijn. Moet ja, want stilstaan is geen vooruitgang. Toch?
Die overtuiging – en de bijbehorende patronen – neem ik deze week haarfijn onder de loep tijdens Mijn Week voor mezelf. Maar soms zijn er dingen die je niet kunt veranderen en wilt leren accepteren. Toch is acceptatie ook goed voor jezelf zorgen. En dat is precies waar de les van vandaag over gaat.
Waarom nadenken ons niks brengt
Waar je soms dingen aan jezelf wilt en kunt veranderen om het beste in jezelf naar boven te halen, zijn er ook dingen waar je niks aan kunt doen. Die buiten jouw macht liggen en je hebt te accepteren.
Maar hoe ongecompliceerd dat woordje ook klinkt, accepteren dat de dingen zijn zoals ze zijn, is niet altijd simpel. Vaak omdat je geneigd bent je mee te laten slepen door alle vakkundig gevormde gedachten en analyses in je hoofd.
Middels die gedachten en analyses probeer je controle te krijgen over de situatie. Dingen uit te pluizen en op te lossen. En als dat niet lukt, ga je meer nadenken en afleiding zoeken en nog meer nadenken en word je onrustig en denk je nog wat na en, ach, je herkent het vast. Tijd om wat meer los te laten dus. Om te leren accepteren.
Het is zoals het is
Er zijn verschillende manieren om beter te worden in accepteren, leer ik in de les van vandaag. Maar ondanks dat ik stiekem wel wist hoe je je gedachten wat meer als voorbijgaande wolkjes behandelt (zoals ze het in de mindfulness mooi omschrijven), laat ik me er nog regelmatig door meeslepen.
Weten hoe iets moet, is iets anders dan het ook daadwerkelijk doen of kunnen. Want ik zei het je al eerder: piekeren is mijn onbedoelde hobby. En dus gaan we aan de slag met een lesje accepteren.
De oefening van vandaag gaat over mijn cirkel van invloed. Ik maak een lijst met dingen waar ik wel en geen invloed op heb. Iets wat helder maakt dat ik me vaak druk maak om dingen waar ik toch niks aan kan doen (zoals andermans verwachtingen of het feit dat ik snipverkouden ben vandaag). Voor mij een fijne manier om m’n zorgen en gedachten makkelijker los te laten.
Afstand nemen
Wat je wilt doen, is afstand nemen van deze gedachten. Je er niet door laten meeslepen. Aandachttraining en mindfulness helpen daarbij. Opmerken dat je gedachten zijn als wolkjes. Ze komen en gaan. En ze zullen er altijd zijn, maar dat betekent niet dat je erin moet opgaan.
Ik duik in de geleide meditatie van mindfulnesstrainer Karin Hoens die bij de les van vandaag hoort en ontleed samen met haar een specifieke situatie waar ik over inzit. Ze gebruikt hiervoor de RAIN-methode van psycholoog Tara Brach. Een manier om te accepteren wat er is, maar waarbij je wel erkent dat de situatie niet oké is.
De oefening werkt verfrissend en verhelderend. En als ik me vervolgens stort op het maken van simpele tekeningen om uit m’n hoofd en in m’n lichaam te komen, voel ik de rust door m’n lijf stromen. Wat is het toch lekker om even nergens aan te denken.
Inzicht van vandaag
Dingen accepteren voor wat ze zijn, betekent niet dat je er ineens oké mee bent. Het lost ook je uitdagende gevoelens niet op. Maar het zorgt er wel voor dat je hoofd niet ontploft. Dat je geen problemen creëert die er niet zijn en je van een mug geen olifant maakt. Tenzij je die mug en olifant mindful wilt tekenen, dan mag het weer wel.
Wil jij ook een week voor jezelf?
- In de training Een week voor jezelf ga je zorgen voor jezelf. Je neemt de tijd om je af te vragen hoe het eigenlijk met je gaat, last rust- en reflectiemomenten in, kijkt naar je automatische patronen en leert minder kritisch te zijn naar jezelf. Kortom: deze week kom je op adem. Hier lees je er meer over.
- De andere columns van Lisanne over haar week voor zichzelf, vind je hier.
Tekst Lisanne van Marrewijk
