Alicja Cwikla (35) uit Assendelft had een onregelmatige baan als tv-producer, totdat ze het roer omgooide. En daarvoor had ze alleen lijnzaad nodig, en regenwater.
Interview Klaartje Scheepers Fotografie Kaya de la Rambelje
Gepubliceerd op 17 juni 2024
Wat ben je aan het doen?
“Het vlasseizoen is begonnen. De boeren hebben hun velden klaargemaakt om lijnzaad in te zaaien. Daar groeit straks vlas uit, de basis van linnen. Een honderd procent natuurlijk materiaal: je hebt er alleen lijnzaad en regenwater voor nodig. Met mijn bedrijf Narzuta maak ik er beddengoed, plaids en kussens van. Nederland met z’n natte klimaat is een ideaal vlasland, net als België en Noord- Frankrijk. Het grootste deel van het linnen komt hier vandaan. Alles voor Narzuta doe ik binnen Europa. In mijn moederland Polen spinnen ze het vlasgaren, het maakwerk gebeurt in Litouwen.”
Hoe kwam je op Narzuta?
“Ik werkte als freelance producer van tv-programma’s, maar door de pandemie hield dat ineens op. Een goed moment voor een nieuwe stap, want met de komst van mijn dochter paste dat onregelmatige televisiewerk toch al niet meer zo. Mijn plan was om er rustig over na te denken. Maar twee weken later was ik er al uit, toen ik eens goed keek naar het label van het deken waar ik altijd mee op de bank zat. Er stonden allerlei materialen op die ik niet kende. Dat moet anders kunnen, dacht ik. Zo ben ik Narzuta begonnen, wat sprei betekent in het Pools.”
Hoe ging je van start?
“Ik wist wel dat linnen een natuurlijk product was, maar nog niet hoe het gemaakt werd. Dankzij mijn productie-ervaring achterhaalde ik al snel de nummers van mensen die me konden helpen. Een week later stond ik bij een boer tussen het vlas, nog een paar weken later wandelde ik rond in een linnenfabriek in Litouwen en schetste ik de eerste ontwerpen. Gek misschien, maar ik had er meteen alle vertrouwen in: dit ging ik doen.”
Wat is jouw missie?
“In het begin was ik vooral verbaasd. Waarom weten we hier zo weinig over? Mijn doel is niet dat iedereen straks onder mijn beddengoed ligt, wel dat mensen bewuster omgaan met wat ze kopen. De textielindustrie is echt extreem vervuilend. Waarom laten we katoen uit de andere kant van de wereld invliegen, waar ook nog eens veel water en chemicaliën voor nodig zijn? Slapen onder lakens die duurzaam zijn gemaakt, voelt heel anders.”
Is jouw leven hierdoor veranderd?
“Toen ik begon, was lijnzaad iets wat ik ’s ochtends over mijn muesli gooide. Nu is het de basis van wat ik doe. Voor mezelf werken doet me goed, het maakt creatief. Er zijn meer manieren om te leven dan met een vaste baan en vast inkomen. Met mijn gezin verhuisde ik bijvoorbeeld naar een boerderij, die we grotendeels verbouwen met tweedehands materialen van Marktplaats. Tegenwoordig bak ik ook mijn eigen zuurdesembrood, waar ik online workshops in geef. Zo redden we het. Voor mij is dat succes. Niet dat ik in een dikke auto rijd, maar dat ik tijd heb voor wat ik belangrijk vind en doe waar mijn hart ligt.”
