‘Apart slapen is toch iets voor bejaarden?’ Bente ontdekt het tegendeel (en slaapt beter dan ooit)

Na tig slapeloze nachten en ochtendlijke irritaties komen online editor Bente en haar vriend tot een oplossing: apart slapen. Maar is zo’n slaapscheiding niet aromantisch of saai?

Er zijn twee dingen in het leven waar ik absoluut niet zonder wil. Een portie friet met ordinair veel mayonaise op zondagavond en minstens acht uur slaap per nacht. Dat laatste neem ik heel serieus na mijn burn-out een paar jaar geleden.

Met oordoppen in en een slaapmasker op

Sindsdien ga ik niet meer om elf uur ’s avonds pas naar bed, maar lig ik er al om negen of tien uur in. Met oordoppen in en een slaapmasker op, dat mijn verkering liefkozend mijn lasmasker noemt. Dankzij die maatregelen tuk ik bijna het klokje rond en dat merk ik aan mijn gemoedsrust. Als ik opsta, heb ik zin in de dag. Ik ben minder angstig en mijn emoties schieten niet meer alle kanten op.

Toen ik met deze verkering samen ging wonen, raakte ik een beetje in paniek. Van onze wekelijkse logeerpartijen wist ik al dat slapen naast hem toch anders is, aangezien hij niet stil kan liggen. Zijn sporthortloge telt standaard tweehonderd stappen per nacht: best een prestatie als je bedenkt dat hij zijn bed niet uitkomt.

Een extra groot bed

Om de schade te beperken, kochten we voor ons nieuwe huis, heel aromantisch, een extra groot bed, losse matrassen en aparte dekens. In de wittebroodsweken leek het even goed te gaan, totdat mijn vriend schoorvoetend bekende dat hij elke nacht wakker lag. “Ik kan niet zoals jij al om tien uur ’s avonds slapen Bent,” zei hij. “Dan begint mijn avond net.” Terug naar de tekentafel dus.

Een oplossing bleek nog niet zo eenvoudig. Onbewust lag ik toch op hem te wachten als hij later naar bed ging. En als hij dan ging slapen, durfde hij geen geluid te maken, bang om me wakker te maken. Na een paar weken puzzelen hadden we stevige wallen, maar nog steeds geen oplossing.

Suf en ongezellig

“Waarom slapen we voortaan niet apart?” vroeg hij na weer een slapeloze nacht. “Ruimte genoeg.” Een krankzinnig idee, vond ik. Ieder een eigen bed was iets voor bejaarden, suf en ongezellig. In mijn hoofd hoorde samen slapen bij een goede relatie. Wat zouden anderen wel niet denken? En waarvoor hadden we dan dat peperdure bed gekocht?

Mijn vriend vond mijn bezwaren onzin. We wisten toch dat het goed zat tussen ons? Aan intimiteit en elkaar aanraken was geen gebrek, maar dat gebeurde amper ’s nachts. Om me extra te overtuigen, sloeg hij aan het googelen en zei triomfantelijk: “Kijk, Cameron Diaz doet het ook!” Die nacht sliepen we allebei in een andere kamer en maakte ik eindelijk weer mijn gewilde negen uur.

Fijner wakker worden

Inmiddels zijn we een jaar verder en zijn we nog steeds heel gelukkig met onze slaap­scheiding. Hij kan in bed zo veel stappen zetten als hij wil, en mijn lasmasker en ik liggen er lekker voor het donker in. Onze relatie heeft er niet onder geleden. Sterker nog: nu we allebei weer uitgerust wakker worden, doen we niet meer zo moeilijk over rondslingerende sokken (hij) of een wc-bril die omhoog staat (ik).

We beseffen dat we overdag net iets harder ons best moeten doen, dus er wordt heel wat geknuffeld op de bank en gepraat aan de keukentafel. Ik durf zelfs te zeggen dat apart slapen ons dichter bij elkaar heeft gebracht. Toegegeven: ik vind het nog steeds romantischer om elke avond heel filmisch in elkaars armen in slaap te vallen, maar dat is gewoon niet realistisch. En wat anderen ervan vinden? Cameron Diaz snapt het alvast.

Meer lezen

• Waarom is apart slapen zo’n taboe?
• Last van slaaptekort? Zo verbeter je jouw slaap.
• Beter slapen tijdens de lente en zomer? 7 tips van experts.

Gepubliceerd op 16 juni 2025