Jennifer hielp tijdens de eerste coronagolf op de intensive care

Chirurg Jennifer

Jennifer Straatman is vijfdejaars chirurg in opleiding in het Amsterdam UMC. Tijdens de eerste coronagolf hielp ze op de intensive care. In Flow 4 vertelt ze hoe het met haar gaat.

Hoe gaat het met je?

“Het was een heftig, soms ook deprimerend jaar. Geplande zorg werd afgeschaald. Op onze poli – ik specialiseer me in maag- en slokdarmoperaties – moest ik patiënten met kanker vertellen dat ik niet wist wanneer ze geopereerd konden worden. Vreselijk vond ik dat. Je ziet de onzekerheid in de ogen. Aan de andere kant voelden we ons als personeel in het ziekenhuis meer verbonden met elkaar dan ooit tevoren om de boel draaiend te houden. Dat was wel heel mooi en bijzonder.”

Je bent zelf ook bijgesprongen op de IC?

“Ja, dat voelde surreëel. Patiënten lagen doodstil, geïntubeerd en geïsoleerd. Zelf liepen we in een isolatiepak met masker, muts en spatbril op, waardoor je amper nog kon communiceren. Hoewel het natuurlijk vreselijk was voor de patiënten, vond ik het werk zelf eentonig. Je ondersteunt het lichaam en verder is het wachten tot het beter wordt. Ik miste echt het contact met collega’s, patiënten en familie. Het was de bevestiging dat ik met chirurgie de juiste keuze heb gemaakt. Maar als het nodig is, spring ik natuurlijk weer bij.”

Wilde je altijd al chirurg worden?

“Nee, daar kwam ik tijdens mijn coschappen achter. Om de een of andere reden had ik het beeld dat het bij chirurgie streng, rigide en hiërarchisch zou zijn. Het tegendeel bleek waar: het waren juist open, creatieve mensen bij wie ik me meteen thuis voelde. Tijdens een operatie ben je heel gefocust bezig.

Soms lopen dingen anders en moet je snel schakelen – maar als alles volgens plan gaat en de flow zit er goed in, kan het hartstikke gezellig zijn op de operatiekamer. Je maakt een praatje of de radio staat aan. Het mooiste aan dit werk vind ik het idee dat je er met elkaar alles aan hebt gedaan om iemand beter te maken. Nog een half jaar, dan ben ik klaar met mijn opleiding. Mijn eerste sollicitatiebrief is al de deur uit.”

Wat doe je om je hoofd leeg te maken?

“Mensen vroegen het afgelopen jaar vaak of ik het wel trok met corona. Maar als ik eerlijk ben, maak ik dingen mee die me nog veel dieper raken. Jonge mensen die met zwaar hersenletsel binnenkomen na een ongeval of zelfs overlijden, en de familie die je daarna moet spreken… Verwerken doe ik het liefst in het water. Zodra ik vrij ben en het weer het toelaat, ga ik naar het strand. Daar ontspan ik het best.”

Meer lezen?

Tekst Eva Loesberg Fotografie Anouk de Kleermaeker

Promotional image

Van mental health tot goed nieuws

Flow nieuwsbrief

Wil je nog meer verhalen van Flow? Twee keer per week versturen we een mail met nieuwe artikelen.

SCHRIJF JE IN