Laatst wonnen we een heel mooie prijs, een soort Oscar voor tijdschriften, voor de art direction van Flow.
Oftewel: voor hoe Flow eruitziet en voelt. Voor de illustraties en paper goodies. Voor de foto’s, de lettertypes en het kleurgebruik. Voor de sfeer en de uitstraling, en nou ja, voor wat we zijn. In het juryrapport staat: ‘Flow heeft het woord tijdschrift een nieuwe betekenis gegeven.’
Dat vinden we een supercompliment natuurlijk, en stiekem denken we vrij vaak terug aan die mooie avond, en zitten we met dat compliment in ons achterhoofd te glimmen achter onze computer. Want dat gebeurt er met je als je gezien wordt: je gaat een beetje extra shinen. Je bent trots, je voelt je goed en het lijkt wel of je alles aankunt.
Hoezo gek worden van kinderen die niet doorslapen? Hoezo zorgen om die moeder die je nodig heeft? Hoezo piekeren over die collega die een rare opmerking maakte? Als je je gezien voelt, lijkt het leven zo veel lichter en kun je de rest er prima bij hebben. Maar wat is het toch gek dat dat vooral werkt als je door de buitenwereld wordt gezien. Waarom kunnen we onszelf dat nou zo slecht geven? Erkenning, waardering, trots zijn op jezelf.
Afgelopen jaar dachten we na over hoe dat zat bij ons. Over de liefde en waarom we daarin eigenlijk zo vaak bevestiging nodig hebben (Irene). Over werk en hoe aangeleerde patronen ons daarbij in de weg kunnen zitten (Astrid). Over vriendschappen en dat het soms moeilijk is om onze zwakke kanten te tonen, waardoor we niet altijd de hulp kregen die we best wel wilden (Irene).
Jezelf zien
Gelukkig leverde al dat puzzelen iets moois op. We ontdekten dat je iets kunt doen om door jezelf gezien te worden en dat je je dan óók echt anders gaat voelen. Het vraagt moed, maar als je uitpluist waarom je de dingen doet zoals je ze doet, als je kijkt naar wat je echt nodig hebt – en wat je bij anderen probeert te halen wat je eigenlijk jezelf zou moeten geven – levert dat iets op.
En natuurlijk is die speurtocht niet makkelijk. Want je innerlijke detective komt van alles tegen. Soms doet het even zeer. Is er verdriet. Zit je een avond te huilen of je eenzaam te voelen. Ben je sip over wat je tegenkomt en wat je niet wilt voelen. Maar uiteindelijk is er de beloning: en dat is het vermogen jezelf veel beter te kunnen geven wat je nodig hebt. Oftewel: gezien worden door jezelf. Dit neemt niet weg dat wij nog steeds zitten te shinen met die mooie prijs voor Flow. Want dubbelop gezien worden – door onszelf én door de buitenwereld – is natuurlijk helemáál fijn!
PS Kom je ook naar de Flow Slow Down Moments tijdens Creative Life op 27, 28 en 29 maart in Utrecht? Je leest er meer over op pagina 132.
- In Flow 2 kun je meer lezen over dit onderwerp.
Fotografie Danique van Kesteren
