Column van Aaf: laat de hobby de hobby zijn (en geen werkproject)

Columnist Aaf Brandt Corstius merkt dat je echt niet altijd van je hobby je werk hoeft te maken. Laat je hobby vooral eens je hobby zijn.

Ik deel een kantoor met een paar andere freelancers die allemaal iets heel goed kunnen: ontwerpen, bladen maken, schrijven, radio maken, televisieprogramma’s bedenken. Hoewel we lang niet altijd allemaal tegelijk op ons kantoor zitten, en iedereen die er wel is meestal de hele dag geconcentreerd en zwijgend met zijn eigen werk bezig is, is het tóch inspirerend.

Iets nieuws beginnen

Alleen al de ingespannen blik van een ander die iets aan het maken of bedenken is, kan je aanzetten om zelf ook flink aan het werk te gaan. Dus ik ben daar blij, en ik krijg er veel gedaan. En ik leer er ook veel.

Een veel jongere kantoorgenoot was begonnen aan een nieuwe hobby: punch needling, een soort coole nieuwe borduurtechniek (dat kan, cool en nieuw borduren). Ze maakte meteen al prachtige dingen, en ik vroeg haar of ze er niet een kleine business in moest beginnen; haar borduurwerken online verkopen zou vast geld opleveren.

Van je hobby geen werkproject maken

“Ik probeer nu juist eens een hobby te hebben die ik niet in een werkproject verander,” zei ze toen tegen me, en die zin bleef bij me hangen. Hij kwam in me op toen striptekenaar Gemma Correll, die ik met veel plezier volg op Instagram, geïnterviewd werd door The New York Times.

Zij vertelde dat ze pianospeelde, en vaak oefende, maar ze was er niet goed in. En daar zat ze niet mee. Juist niet. ‘Ik geloof dat alle freelancers een hobby moeten hebben waarin ze middelmatig goed zijn, waardoor ze er ook geen geld mee kunnen verdienen,’ zei Correll in het stuk.

Want dat is het ding met freelancer zijn: elke minuut van je dag zou in principe een minuut kunnen zijn waarin je geld verdient. De grenzen tussen werk en privé zijn lichtelijk vervaagd of soms zelfs geheel weggevaagd, en je ziet in alles werk. Of geld. Of eigenlijk: beide. Het is zelf iets wat freelancers, en trouwens ookveel mensen in vaste dienst, graag zeggen: “Ik heb van mijn hobby mijn werk gemaakt!”

Niet briljant

Vooral als je er een heel klein beetje goed in begint te worden, zoals mijn kantoorgenoot met haar punch needling. Dan kan het zomaar ineens werk worden. Daarom vond ik de tip van Correll goed: begin aan iets waarin je niet per se briljant zult worden. Zoals pianospelen: daar worden maar weinig mensen briljant in, vooral als ze er als volwassene pas aan beginnen. En dan heb je niet eens de káns om het in betaald werk om te zetten (en dus in stress, gedoe en druk).

Met deze gedachte in mijn hoofd probeer ik mijn hobby’s ook opnieuw te bezien. Omdat ik een nogal grillig mens ben, wissel ik ongeveer per jaar radicaal van hobby. Vorig jaar tekende ik veel en volgde ik ook een illustratiecursus, en daar sprak ik al meteen de wens uit om een graphic novel te gaan maken.

Dat was natuurlijk veel te hoog ingezet, en ook jammer voor mezelf, want nu was het alweer een werkopdracht geworden, waarin ik bovendien niet slaagde, in plaats van een leuke cursus waarbij ik urenlang onbezorgd kon tekenen.

Matige borstcrawl

Deze regel geldt trouwens niet alleen voor freelancers. Hoeveel mensen in vaste dienst zijn er niet die al hun buitenwerkse activiteiten toch weer zien als een nuttige voortzetting van hun werk? Die in hun vrije tijd bijscholingen doen, bijvoorbeeld. Of, andere variant van deze manier van denken, op zwemles gaan en dan meteen voor een triatlon beginnen te trainen? Ik zit nu op zwemles. Nieuwe hobby, ja. Ik bak heel
weinig van de borstcrawl. Is prima. Ja, is juist goed.