Jarenlang was Bente bang dat ze een slechte vriendin zou zijn als ze geen zin had om af te spreken. Inmiddels weet ze dat andere dingen veel belangrijker zijn in een vriendschap.
Tekst Bente van de Wouw
Gepubliceerd op 26 juni 2024
Er leeft zowat mijn halve leven al een gedachte in mijn hoofd, ongewenst. Ze stak voor het eerst de kop op toen ik puber was en met een veel te grote Kipling-rugzak door de gangen van mijn middelbare school banjerde. Die gedachte was: ik ben een belachelijk slechte vriendin.
O, ik probeerde het hoor, als twaalfjarig meisje, om ’m de laan uit te sturen. Maar hoe ouder ik werd, hoe meer uitroeptekens mijn interne overtuiging kreeg. Want het werd steeds duidelijker dat ik vriendschap anders voor me zag. Op zich had ik vriendinnen genoeg, alleen had ik helemaal niet zo veel behoefte om af te spreken. Zij wilden na school samen de hort op, ik bleef liever alleen thuis met een boek. Gingen zij op vrijdagavond buiten rondhangen, zocht ik naar excuses om niet mee te hoeven.
Tuurlijk, mijn vriendinnen betekenden veel voor me en ik zag hen graag. Alleen niet tig keer in de week. En al dat bellen en sms’en hield ik ook niet bij. Als ik eerlijk was, vond ik het prima om elkaar één keer in de maand te ontmoeten. Dat kon ik alleen niet zeggen, want dan zouden ze erachter komen – en daar is de gedachte weer – hoe slecht ik was in vriendin-zijn.
Niet alleen samen koffie drinken
Inmiddels ben ik bijna dertig en heeft het oordeel in mijn hoofd aan kracht verloren. Dat komt ook door de kennis die ik heb opgedaan over introversie. Inmiddels weet ik dat er meerdere manieren zijn om een vriendschap te onderhouden, of je nou intro of extra bent. En misschien val ik buiten de norm, maar volgens mij gaat het er bij vriendschap niet alleen om hoe vaak je bij elkaar op de koffie gaat. Het betekent ook er voor iemand zijn als dat nodig is. Een luisterend oor bieden. Geheimen bewaren. Een lief kaartje sturen of op cruciale momenten aan de ander denken. En laat ik op die punten nou een hoogvlieger zijn.
Ja, ik kom er soms twee weken later pas achter dat ik nog iemand terug moet appen. En nee, ik ben geen ster in eindeloos ouwehoeren over niks. Maar ik ben wél degene die voor je klaarstaat als het leven ingewikkeld is. En in zo’n geval wordt het me nooit te veel.
Als het nodig is
Een gesprek met een goede vriendin haalde laatst nog wat uitroeptekens achter mijn overtuiging weg. We wonen aan weerszijden van het land – zij in noord en ik in zuid – en we zien elkaar hoogstens twee keer per jaar. Toch, vertelde ik haar aan de telefoon, voelt ze als mijn beste vriendin. Ze bleef even stil en zei toen: “Ik weet dat je er bent, daar aan de andere kant, ook al spreken we elkaar een tijd niet. En ik weet dat je naar me toe komt, zodra het nodig is. Dat is goede vriendschap voor mij.’
Waarmee maar weer bewezen is dat niet elke gedachte in je hoofd waar is. Alleen kost het soms wat jaren, grondig zelfonderzoek en een goed gesprek om daarachter te komen.
