Binnenkijker: fotograaf Jenny woont in een kleurig huis in Zweden

Fotograaf Jenny Brandt Grönberg cocoont graag in haar kleurige huis in Zuid-Zweden, dat vroeger een bouwval was. ‘Niemand wilde het, maar wij zagen de potentie.’

Waar staat het huis?

Jenny: “Ik woon hier met mijn man Jens en onze dochter en zoon in Skårby, een klein dorp op een uur rijden van Kopenhagen. Er zijn zo’n honderd huizen en dat van ons staat vlak bij de kerk, die wel duizend jaar oud is. Het is altijd een bedevaartsoord geweest. In de zomer is het er best druk, maar in de winter tref je alleen de bewoners. Het is een topplek, want het voelt hier remote. We worden omringd door groen, maar via de brug naar Kopenhagen ben je zo in de stad. Niet dat we dat vaak doen, we zijn altijd thuis, behalve als ik een klus heb. Mijn man is freelance vormgever en illustrator, ik fotograaf.”

Waarom dit huis?

“We woonden zeventien jaar geleden in een appartement in Ystad, een stad verderop. Onze dochter was net geboren en we wilden lekker veel bij haar zijn. Daarom kozen we ervoor om goedkoper te gaan wonen. Dit huis was in heel slechte staat. Alleen de gevel stond nog zo ongeveer. Niemand wilde het, er was in vijftig jaar niets aan gedaan. Maar wij zagen de potentie en verbouwden het stap voor stap. Later maakten we er nog een studio bij.”

Waren jullie het eens over het interieur?

“We wilden in elk geval kleur: al twintig jaar hebben we heel veel roze en lila in huis. Nu is het een trend, toen werden we voor gek verklaard. Verder wilden we alles ad hoc kunnen veranderen. Toen mijn dochter er de leeftijd voor kreeg, maakten we een Barbiehuis van de boekenkast bijvoorbeeld. Jens en ik zijn ook allebei fan van vintage. Bijna niks is nieuw gekocht, waarom zou je? In de dorpjes in de buurt zijn overal vlooienmarkten, ik sta er altijd weer van versteld wat mensen wegdoen.”

Waar heb je een zwak voor?

“Voor lampen. De kelder staat vol met mooie exemplaren die nieuwe bedrading nodig hebben. Gelukkig is mijn moeder Doris heel handig en woont ze dichtbij. Ze helpt met alles, is echt een meester in dingen repareren, schilderen of meubels bekleden. Zo ben ik ook opgevoed: vintage kopen en fiksen. Mijn moeder moest vroeger wel, ze kon zich toen niets nieuws veroorloven. Nu houden we beiden van het mooi maken van iets lelijks.”

Hoe ziet een dag er bij jullie uit?

“Iedereen heeft zijn eigen interesses. Jens is altijd aan het illustreren, ook als ie niet werkt. Mijn dochter leest en studeert veel. Mijn zoon houdt van tekenen, verhalen schrijven en net als ik van gamen. Jens repareert oude Arcade-spelletjes, en ik speel ook graag Zelda van Nintendo Switch. Verder wandelen we veel samen, je stapt hier zo de natuur in. Ik hoor anderen soms zeggen dat ze het belangrijk vinden om met het gezin te eten – maar wij zien elkaar al voortdurend, dus bij ons is dat niet zo’n punt. Sowieso koken we vooral omdat we hongerig zijn, niet als sociale activiteit. We gaan voor makkelijk: havermout ’s morgens, ’s avonds stoofpot of pasta.”

Wat van je interieur gaat nooit de deur uit?

“Ik ben niet sentimenteel en kan overal afscheid van nemen. Misschien de bank, want die is niet makkelijk te vinden voor een kleine woonkamer. Vaak zijn ze of groot en comfortabel, of klein en oncomfortabel. Mijn moeder en ik hebben deze van Ikea opnieuw bekleed, helaas was de eighties stof niet meer te redden. Ikea-meubels van vroeger zijn ongelooflijk duurzaam, onze bank is na veertig jaar nog steeds goed. Dat is zo gaaf aan tweedehands: what you see is what you get. De kwaliteit is wel getest inmiddels.”

Je bent fotograaf, wie bewonder je zelf?

“Als tiener ben ik ooit met fotografie begonnen vanwege de Diesel-campagnes van regisseur en fotograaf David LaChapelle. Ik smeekte de plaatselijke spijkerbroekenwinkel om de posters en behing mijn kamer ermee. Mijn opa, de vader van mijn moeder, fotografeerde voortdurend dagelijkse dingen, net als ik. Als je door een camera kijkt, zie je je leven als het ware door andere ogen. Zo vind ik de afwas niet per se leuk om te zien – maar als ik er een foto van maak, kan de vaat geweldig zijn. Fotografie geeft juist het alledaagse waarde.”