Binnenkijker: ex-make-upartist Jodie heeft haar Londense huis opgemaakt

Ex-make-upartist Jodie heeft samen met haar partner Olly een bijzonder bovenhuis in Londen gekocht en omgetoverd tot een thuis vol kleur, structuur en glans.

Hoe valt je huis het beste te omschrijven?

“Het is eigenlijk een flat boven in een oud, Victoriaans huis in het groene Nottingham. Het huis hebben ze in de jaren zestig letterlijk opgehakt in drie appartementen. Dat is niet bepaald liefdevol gedaan, het voelde allemaal heel hokkerig en basic. Toen we begonnen met renoveren, zagen we steeds meer hoe fantastisch dit huis vroeger geweest moet zijn.”

Wie zijn we?

“Mijn partner Olly en ik, en hondje Redundee. In 2020 kochten we dit bovenhuis, dat dus compleet moest worden verbouwd. We besloten er op Instagram over te berichten onder de naam The House Upstairs, maar we hadden geen idee dat zo veel mensen ons zouden gaan volgen. Stap voor stap namen we elke ruimte onder handen. We sloopten muren en verlaagden plafonds, verwijderden eindeloos behang en herstelden de open haarden in ere. Onder het pleisterwerk vonden we mooie muurschilderingen, achter hardboard prachtig glas-in-lood en helemaal bovenin zelfs twee hele kamers die dichtgemaakt waren. Het was een groot avontuur.”

Waar in huis zijn jullie het liefst?

“Moeilijk. We zitten vaak in de keuken te praten of te lezen, omdat het er heel gezellig is. We wilden het er niet te keukenachtig maken, dus in plaats van een kookeiland hebben we een grote, eiken ladekast neergezet die ooit in een herenmodezaak stond. De muur kreeg originele, Spaanse vloertegels. Ik hou van koken en heb een zwak voor keukenspullen, dus die hangen allemaal in het zicht. Inclusief de maffe items zoals een blauwe plastic fruitschiller die ik in Thailand heb gekocht. Ook onze rustige slaapkamer helemaal in de nok is favoriet. De inrichting is klassiek Brits en het bed heeft een romantisch hoofdeinde. In de aangrenzende kamer hebben we een koffiebarretje verstopt, hoeven we geen ruzie te maken wie er ’s morgens naar beneden gaat om koffie te maken.”

Wat gaat er nooit het huis uit?

“De potloodschetsen die ik ooit in Bordeaux op een rommelmarkt vond, voor twee euro per stuk. Ik was er meteen weg van. Geen idee wie ze gemaakt heeft, ze zijn niet gesigneerd, maar diegene had veel talent. En een fossiel dat ik als kind vond in de Cotswolds. Dat reist al mijn hele leven met me mee. O ja, het Oostenrijkse aardewerk in de keuken is me ook heel dierbaar. Het is traditioneel, maar voelt heel modern met dat frisse wit en groen.”

Wat maakt het huis typisch jou?

“De kleuren denk ik. Zeeblauw, grasgroen, perzikoranje: ik hou ervan. Tegen mijn natuur in probeer ik er naturelle tinten naast te zetten, zodat het geheel wel rust uitstraalt. Het is grappig, want vroeger was ik make-upartist en eigenlijk doe ik nog steeds min of meer hetzelfde: ik denk in kleur, in mat of glans, in structuur. Je zou kunnen zeggen dat ik het huis heb opgemaakt. Verder hou ik van meubels met een verhaal. Antieke stukken van een veiling of een vlooienmarkt – ik stoffeer ze waar nodig met bijzonder textiel. Dat vond ik zo leuk om te doen dat ik nu een eigen lijn met Ottomans heb. Deze bankjes voorzie ik steeds weer van een andere stof. Toevallig is Nottingham van vroeger uit al de plek waar veel stoffeerwerkplaatsen zaten.”

Het lijkt ook een huis waar je goed feestjes kunt geven.

“O zeker! We hebben heel vaak vrienden over de vloer, die ook regelmatig blijven slapen in een van onze logeerkamers. Dan zitten we tot diep in de nacht aan de lange tafel in de hal die we tot eetkamer gebombardeerd hebben, bij het licht van de enorme rotan lampen. In de woonkamer kan iedereen zelf een borrel inschenken uit het drankenkabinet, en naast elke stoel staat een tafeltje waar je je glas en iets te knabbelen op kunt zetten. Ik kan wel zeggen dat heel veel mensen genieten van The House Upstairs, en dat is precies wat we voor ogen hadden.”